Op de blog "Vrij van Zegel" van journalist Luc Van Balberghe verscheen zondagavond een spraakmakend artikel over de enorme fraude bij de Antwerpse OCMW.
Het zijn geen ijdele beschuldigingen of verdachtmakingen, maar gebaseerd op feiten, getuigenissen en documenten, die begrijpelijk om zijn bronnen te beschermen niet tegrabbel worden gegooid.
Ik plaats zijn artikel integraal op mijn blog zodat zoveel mogelijk mensen dit kunnen lezen, en ik hoop dat het razend snel over heel Vlaanderen en België wordt verpreid, al is het via de link naar zijn site of zijn artikel.
Wie durft er nu nog trots zijn op het socialisme, de groen linkse en andere meeheulende politieke partijen?
Wie heeft er nog vertrouwen in de politici van het graairegime, en wie durft dit nog verdedigen?
De dieven moeten ons en de Antwerpenaars dit gestolen geld terugbetalen, via persoonlijke vervolging en aanspraak op persoonlijke middelen en inkomsten. Geen grotere blaam voor de politiek, geen groter gevaar evenmin dan corrupte politiekers, die roepen en geacht worden de belangen van de mensen te verdedigen, maar het tegendeel doen.
Ik hoop en wens dat er actie uitbreekt in het parlement, de gemeenteraad, de klinieken, het gerecht....
ZIEHIER HET ARTIKEL
Blogsite Vrij van Zegel: http://www.vrijvanzegel.net/blog2/
Link naar het artikel: http://www.vrijvanzegel.net/blog2/index.php?/archives/223-ex-OCMW-ziekenhuizen-levensgevaarlijk.html
ex-OCMW-ziekenhuizen levensgevaarlijk
OCMW-fraude noopt tot besparingop hoofd van patiënt en personeel Politieke perversiteit kent geen grenzen. Omdat door wanbeleid het Antwerpse OCMW met een put van meer dan 50 miljoen euro opgezadeld zit, moet er bespaard worden. Dat gebeurt op de meest immorele manier: het leven van (zelfs ongeboren) kinderen wordt schaamteloos op het spel gezet. Het Visa-schandaal ging ‘maar’ over geld, smokings, saccochen, gastronomische uitspattingen, hete hotelnachten, zelfs een complete woninginrichting, ja. Het OCMW-schandaal gaat over mensenlevens.
DE ACHTERGROND
DE VERDWENEN MILJOENEN
In Antwerpen verdwenen jarenlang miljoenen euro op onnaspeurbare wijze in de zijzakjes van met Visa-kaarten betaalde maatpakken. Daarom moest voor de galerij toch enige orde op zaken worden gesteld. Enkele ambtenaren werden doorgeschoven, een enkeling sneuvelde professioneel.De beleidsverantwoordelijken bleven echter buiten schot. Sterker nog: ze maakten monddood, wie hen met hun crimineel gedrag durfde confronteren en gingen over tot dezelfde orde van de dag.Ondertussen blijven er 50 miljoen euro van het Antwerpse OCMW zoek. Dat is des te immoreler, omdat precies een OCMW het kanaal is voor een gemeentebestuur om de zwaksten in die gemeente te ondersteunen. Vroeger heette dat de Commissie voor den Openbaren Onderstand. In die tijd werd nog correct, verstaanbaar en vooral transparant Nederlands gesproken. Een ‘Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn’ is een eufemisme. De fondsen, die door elke werkende burger bij mekaar worden gebracht, dienen slechts om het welzijn te verzekeren van wie tot het juiste kiesvee behoort. Meestal zijn dat niet de zwaksten.Tijdens een onderzoek door Ernst & Young in 2004 komt aan het licht dat uit de boekhouding van het OCMW 22,5 miljoen euro verdwenen is. Dat tekort was jarenlang opgebouwd en gecamoufleerd. OCMW-voorzitster Monica De Coninck doet erg verontwaardigd. Niet zozeer over het tekort, maar vooral over het feit dat het ontdekt is. Ze kondigt ‘drastische maatregelen’ aan. De OCMW-ontvanger moet opstappen. Daar blijft het bij. In Antwerpen betekent ‘drastisch’ wat in Brussel-Halle-Vilvoorde ‘onverwijld’ betekent…Patrick Janssens, als burgemeester uiteindelijk de hoogste in rang van de beleidsverantwoordelijken voor het plaatselijke OCMW, maakt zich over zo’n peulschil niet druk. Als je een Visa-schandaal kunt ombuigen tot een bagatel, alle betrokkenen uit de wind zetten en journalisten het zwijgen opleggen, dan lig je van 22,5 miljoen OCMW-geld niet meer wakker. Met een jaarinkomen van 185.000 euro heb je andere zorgen. Je als volbloed socialist op een uiterst liberale manier laten betalen via een vennootschap of belastingvrij beleggen, bijvoorbeeld. Kwestie van als burgemeester boven de partijen te staan.De fraude bij het OCMW kan echter geen verrassing geweest zijn, want het onderzoek gebeurde naar aanleiding van het feit dat de Antwerpse OCMW-ziekenhuizen in een zelfstandige entiteit ondergebracht zouden worden. Deze maatregel was nodig omdat het OCMW de verliezen van de instellingen niet meer kon dragen. De afscheiding moest de boekhouding minder transparant maken. Maar het tegendeel was waar…
MELKKOE
Ziekenhuizen zijn een lucratieve business. Vooral omdat er nogal wat gesjoemeld kan worden met overheidsgeld en omdat de ‘klanten’ meestal onmondig zijn. - Ziekenhuizen kopen bijvoorbeeld aan dumpingprijzen medicijnen bij de farmaceutische bedrijven en rekenen ze met woekerwinsten door aan de patiënt, die onmogelijk kan controleren of hij dat medicijn wel degelijk kreeg toegediend en in welke hoeveelheid.- De tussenkomst van het RIZIV per patiënt vermindert na een aantal ligdagen. Ziekenhuizen schrijven daarom de laatste dag dat het RIZIV voluit betaalt, hun patiënten uit en de volgende dag schrijven ze hen weer in als patiënt van een andere arts. Niemand merkt er iets van, de patiënt weet het niet eens en het administratieve personeel dat deze handeling uitvoert, beseft het mechanisme niet. Alleen het RIZIV wordt op deze manier jaarlijks voor miljoenen euro getild.- Wanneer blijkt dat een patiënt een hospitalisatieverzekering heeft, worden de prijzen plots fors verhoogd. De maatschappij wordt gemolken en deze moet haar premie tot de grens van onbetaalbaarheid optrekken, zodat weldra een hospitalisatieverzekering buiten het bereik van de privé-burger valt.De bevoegde ministers zijn van dit alles perfect op de hoogte, maar ze laten rustig gebeuren. Geen enkele riskeert zijn postje door in confrontatie te gaan met machtige lobbygroepen, als ze zelf al geen betrokken partij zijn.Dat ziekenhuizen winstgevend kunnen zijn, blijkt overduidelijk in de privé-sector. Dat geldt niet alleen voor de strikte privé-ziekenhuizen waarvan vaak een arts eigenaar is en die zich richt tot een kapitaalkrachtig ‘cliënteel’ dat naast medische zorgen dan ook kan genieten van een luxueuze hotelomgeving. Onder andere voor algemene ziekenhuizen van de katholieke zuil is gezondheidszorg nog steeds een belangrijke bron van inkomsten.
EEN STAALTJE OOGVERBLINDING
Voor OCMW-ziekenhuizen ligt dat anders. Zij zijn namelijk verplicht om zorgen te verstrekken aan àlle patiënten die zich aanbieden, ook als ze geen ziekteverzekering hebben of hun remgeld niet kunnen betalen. Dat kan de marge aardig omlaag halen, vooral als we weten dat in een stad zoals Antwerpen naar schatting een 40.000 illegalen en asielzoekers wonen. Dat is meer dan de bevolking van een kleine tot middelgrote stad zoals Lier.Om de begrotingen beter te kunnen opsmukken, wordt daarom in 2002 besloten van de OCMW-ziekenhuizen in Antwerpen af te stoten en ze onder te brengen in een ‘vereniging van privaat recht, overeenkomstig hoofdstuk XIIbis van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de OCMW’s’. Met andere woorden: de Antwerpse OCMW-ziekenhuizen komen onder de koepel van een vzw. Omdat ze dezelfde verplichte zorgen als een openbaar ziekenhuis zullen moeten leveren, zal het OCMW die kosten moeten vergoeden. Het grote voordeel is echter dat ze geen bestuursinstantie meer zijn en dus de decretale openbaarheid van bestuur er niet op van toepassing is. Pottenkijkers krijgen voortaan het nakijken.De hele operatie wordt toevertrouwd aan het gespecialiseerde consultingbureau McKinsey waar dr. Bruno Holthof het dossier begeleidt. Opmerkelijk is dat na afloop dr. Holthof zichzelf een topmandaat toekent als ceo, algemeen directeur dus. Dat is niet de eerste keer. Nadat hij, eveneens in opdracht van McKinsey, het universitaire ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven had gereorganiseerd, werd hij daar ook lid van de raad van Bestuur…Het ziekenhuisnetwerk Antwerpen bestaat op dit ogenblik uit:
- drie algemene ziekenhuizen die respectievelijk in het noorden, het centrum en het zuiden van de stad gelegen zijn (Jan Palfijn, Merksem; Stuivenberg/Sint-Erasmus, centrum; Middelheim, Wilrijk);
- zes gespecialiseerde ziekenhuizen voor bepaalde pathologieën of patiëntendoelgroepen
(Hoge Beuken, Joostens, Kinderziekenhuis Koningin Paola, psychiatrisch ziekenhuis Stuivenberg, Sint-Elisabeth, universitair centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie Antwerpen);
- zeven centra voor daghospitalisatie, raadplegingen en medisch-technische onderzoeken
(Hoge Beuken, Jan Palfijn, kinderziekenhuis Koningin Paola Kinderziekenhuis, Middelheim, Sint-Elisabeth, Sint-Erasmus en Stuivenberg)Vorig jaar werkten er ongeveer 6.400 mensen waaronder 600 artsen, 600 paramedici en 3.500 verpleegkundigen.
NOG TEKORTEN
Met deze herstructurering waren de verdwenen 22,5 miljoen euro echter niet teruggevonden. Erger nog, plots bleek dat er uit de jaren 2002 en 2003 niet minder dan 175.000 facturen, in totaal voor 10 miljoen euro, openstonden. Omdat ziekenhuisfacturen na 2 jaar verjaren en daarna niet meer ingevorderd kunnen worden, is het fluiten naar dit geld. Bovendien waren het wellicht allemaal facturen aan onvermogende patiënten.De reden waarom het zover kon komen, is ondertussen duidelijk: een slecht beleid, geen controle op de boekhouding, niet opvolgen van openstaande facturen en niet vervolgen van wanbetalers. Heel wat van de schuldenaars is trouwens spoorloos. Ze zijn ofwel verhuisd of ondergedoken in de illegaliteit.Maar daar blijft het niet bij!Het jaar voor de oprichting van het Ziekenhuisnetwerk Antwerpen bleek er immers nog een tekort van 32 miljoen euro. Dat was zelfs 7 miljoen meer dan wat het OCMW voorzien had en oversteeg met 12 miljoen de begroting van het stadsbestuur!In een privé-bedrijf wordt voor minder een raad van bestuur naar huis gestuurd, maar niet zo in politiek Antwerpen!
HET SCHANDAAL
IMMORELE BESPARINGEN
Het lag voor de hand dat de herstructurering van de Antwerpse OCMW-ziekenhuizen naar een overkoepelende vzw, tot drastische besparingen moest leiden. Voor de oprichting had McKinsey in een rapport al vermeld dat het aantal personeelsleden bijna zou gehalveerd moeten worden. Dit sociale passief (de ontslagvergoedingen) zou echter het OCMW-budget (lees: de stadkas) meteen doen crashen.Daarom werd een pervers systeem van tactieken toegepast. Mondige en ervaren personeelsleden werden weggehaald van de afdeling waarvoor ze bijschoolden en een beroepstitel behaalden, en overgeplaatst naar elders waar ze geen ervaring hebben. Zo geraakten ze gedemotiveerd en namen zelf ontslag. Het ziekenhuis spaarde op die manier de ontslagvergoeding uit.Bij de omschakeling werd ook meteen een waar schrikbewind aangekondigd. Slechtere werkomstandigheden werden in het vooruitzicht gesteld, verworven rechten zoals maaltijdcheques of een maandelijkse extra verlofdag werden afgenomen, enz… Op sommige afdelingen werd onlangs de personeelsbezetting ingekrompen en zijn de medewerkers ‘tijdelijk met verlof gestuurd.’ Iedereen met een beetje kennis van HRM weet wat dat inhoudt: mensen worden tijdelijk vrijgesteld, maar wel doorbetaald. De niet-gepresteerde arbeidstijd wordt echter genoteerd als ‘negatieve overuren’ die ze later moeten inhalen door meer uren te presteren dan normaal. In een ziekenhuis betekent dat een onmenselijke werkdruk, overspannen personeel en een verhoogd risico op beroepsfouten. Tegen dit administratieve besparingstrucje reageren de vakbonden uiteraard niet, want die zullen er zich wel voor hoeden om in de eigen voet te schieten. Hand-in-hand, Kameraden! Rode broeders sluiten graag de rangen. Ondertussen nam de vraag naar zorgverstrekking in belangrijke mate toe en werd er dus bespaard op het hoofd van de patiënten.Artsen en verpleegkundigen houden hun hart vast voor de dag waarop het systeem ontploft. Klachten bij de directie leveren niets op. Wie de ladder tot boven wil bestijgen, weet dat hij uiteindelijk bij Patrick Janssens uitkomt en het is ondertussen algemeen geweten hoe gewetenloos die terugslaat als hij geconfronteerd wordt met de realiteit van de werkvloer. Je verliest niet alleen op slag je baan zonder opzegvergoeding, maar je naam wordt ook op een zwarte lijst gezet zodat je nergens in en rond de stad nog aan werk geraakt, want elke grote of kleine werkgever is op een of andere manier wel schatplichtig aan de stad of zwicht onder de dreigementen.Verpleegkundigen, die in de hele sector gegeerd zijn, houden daarom hun mond en zoeken in stilte ander werk. Voor artsen ligt het moeilijker omdat er voor hen minder vacatures zijn. Toch bevestigden ons artsen dat ze het ziekenhuis verlieten omdat het welzijn van hun patiënten te veel in het gedrang kwam door het geknoei van bovenuit.
OOSTBLOKTOESTANDEN
Vorige maand was het hek van de dam. Ouders van jonge patiëntjes stelden in het kinderziekenhuis vast dat ze soms uren moesten wachten voor ze konden geholpen worden. Er waren namelijk onvoldoende ruimte en mankracht door besparingsmaatregelen (50 miljoen euro moet ergens vandaan komen en alle beetjes helpen). Er waren immers afdelingen gesloten en patiënten uit verschillende afdelingen werden bij mekaar gezet.Ouders kloegen erover dat ze met heel hun ‘inboedel’ plots moesten verhuizen en dat hun kind (verzwakt en met weinig weerstand) uit de afdeling Oncologie naar een andere afdeling ging waar infecties lagen. Daar werd hen dan op het hart gedrukt de kamer niet te verlaten en de gangen te vermijden wegens besmettingsgevaar. Door plaatsgebrek vanwege het sluiten van afdelingen, lagen geïnfecteerde kinderen in dezelfde gang als geopereerde kinderen … Het comfort daalde eveneens tot een minimum. Ondanks hun hospitalisatieverzekering moesten ze een aparte kamer plots delen. Ook de zorg verminderde, want blijkbaar was de personeelsbezetting ondermaats in verhouding tot het aantal patiëntjes. Het verzorgende personeel moest van het ene kind naar het andere hollen.Vanwege het door elkaar klutsen van de afdelingen, konden ouders zelf zien dat geïnfecteerde niet-Nederlandstalige kinderen zonder controle de speelkamer binnen gingen en er het speelgoed besmetten.De ZNA-ziekenhuizen vangen heel wat allochtone patiënten op, wat bijkomende problemen veroorzaakt. Het is haast niet mogelijk om anderstaligen met een andere cultuur aan het verstand te brengen waarom ze een isoleerkamer niet mogen verlaten, waarom ze niet met de hele stam tegelijk op ziekenbezoek mogen komen bij erg verzwakte patiënten, dat vrouwelijke verpleegkundigen in ons land deskundig opgeleid worden en uitstekende zorgen kunnen toedienen, dat diezelfde vrouwelijke verpleegkundigen ‘Schipper naast God’ zijn op hun afdeling en ook mannelijke bezoekers terecht mogen wijzen, dat de ziekenhuisgangen geen soeks zijn en dat minstens handhygiëne levensnoodzakelijk is. De onderbezetting van het personeel maakt controle hierop trouwens onmogelijk
ZWANGERE VERPLEEGSTERS IN GEVAAR
De besparingsgolf van het ZNA treft ook zwangere personeelsleden en op een personeelsbestand van 3.500 verpleegkundigen zijn er altijd wel een aantal zwanger op de verschillende campussen. Zij verrichten fysiek zwaar werk (heffen) en lopen voortdurend risico voor zichzelf of voor het vruchtje door om te gaan met toxische chemicaliën, nucleair behandelde en uiteraard met besmettelijke patiënten.Elders mogen zwangere verpleegkundigen thuis blijven of ze worden tijdelijk overgeplaatst in een risicoloze functie.In het ZNA is dat anders. Met de schuldenberg voor ogen moeten zwangere verpleegkundigen onder hoge werkdruk en in de minst comfortabele omstandigheden maximaal presteren tot aan het wettelijke kraamverlof. Borstvoedingsverlof wordt zonder meer geweigerd.Zwangere vrouwen die met kleuters in contact komen, lopen het grote risico besmet te geraken met het cytomegalovirus (CMV). Daardoor lopen ze een hoge kans om binnen de 12 weken hun vruchtje te verliezen of een zwaar gehandicapt kind ter wereld te brengen.Kleuterleidsters worden omwille van dit gevaar onmiddellijk in zwangerschapsverlof gestuurd. In het Waalse gewest en in heel wat andere Vlaamse ziekenhuizen worden àlle verpleegkundigen die zwanger zijn, onmiddellijk uit dienst gesteld met behoud van hun wedde.In het Ziekenhuisnetwerk Antwerpen trekt men er zich niets van aan. Het lijstje met hemeltergende maatregelen, deels ingegeven door besparingsdrang, deels politiek haantjesgedrag, deels door onbekwaamheid van het middenkader, is nog heel lang. De voorbeelden in dit artikel zijn niet alleen het topje van de ijsberg, maar bewust ‘vaag’ omschreven zonder namen, data of herkenbare details om een heksenjacht op paramedici, verpleegkundigen, dokters, administratief en zelfs kaderpersoneel te voorkomen. De angst bij het personeel is groot. Een extern onderzoek met absoluut onafhankelijke auditors waartegen het personeel vrijuit mag (moet!) praten, dringt zich op. De vraag is of ze het nog zullen aandurven, want de politieke tentakels van de wraak zijn lang. De hamvraag is bijgevolg hoe die auditors het vertrouwen van het wantrouwige personeel zullen winnen. Voor toekomstige patiënten moet het echter duidelijk zijn: opname in het ZNA kan uw gezondheid schaden.Ondertussen werd vorige week bij het Antwerpse OCMW de zoveelste fraude van 50.000 euro vastgesteld bij de aankoop van goederen.Hallo Patrick Janssens, zeg eens ‘’’A’’’?!
Nawoord en bedankje aan Luc Van Balberghe
Beste Luc Van Balberghe
Alhoewel de socialisten van Antwerpen aanvankelijk de handdoek in de ring wilden gooien na de VISA schandalen, kwam snel het besef dat dit zelfmoord zou zijn en dat ze kost wat kost terug de macht moesten veroveren. Niet om orde op zaken te stellen diende Patrick Janssens burgemeester te worden, maar om daarmee alle stinkende potten van corruptie gesloten te houden en op te kuisen, liefst zonder spoor. Daarom doofde het Visa schandaal uit zonder noemenswaardige schade aan de stelende eksters.
Vele van die figuren zijn inmiddels elders geparkeerd, de laatste Chantal Pauwels van Groen als directeur bij het Koninklijk Ballet Van Vlaanderen.
Maar Janssens kan niet toveren, en geld dat werd verbrast terugbrengen.
Hoeveel meer van die schandalen zijn er niet in Antwerpen en bij uitbreiding in Vlaanderen en Belgïe.
U hebt met dit artikel het topje van de ijsberg belicht, en al had het journaille van de regimekranten dat ook gekund, jij hebt het gedaan, en hoe.
Dit is wat wij lezers verwachten van een journalist en een krant. Ik als amateur blogger heb daar grote bewondering voor en ik erken daardoor juist het verschil tussen een professioneel en een amateur als ik, of de nog grotere amateurs bij de flutkranten.
Niet uit plagiaat, maar omdat ik vind dat zoveel mogelijk mensen dit moeten lezen, ga ik dt artikel op mijn blog plaatsen, uiteraard met respectvolle verwijzing naar U en Vrij van Zegel. Niet dat mijn blog zoveel bezoekers ontvangt, dat verwacht ik ook helemaal niet want het is mijn therapie, maar alle beetjes helpen.
Doe zo voort, er zijn nog duizenden onderwerpen om ons te boeien, te verbazen en te ergeren.Met elk zulk artikel komt het einde van het regime korter bij. Met elk zulk artikel komt het einde van het regime korterbij en de ongewenste financiële bloedtransfusie van de belastingbetaler
Geen opmerkingen:
Een reactie posten