Waarom worden mensen momenteel aan de deur gezet?
Zou het kunnen ....
Om plaats te maken voor de jonge allochtonen of de economische vluchtelingen die staan te dringen om aan de bak te komen, en die veel goedkoper zijn dan oude dure werknemers, zelfs al krijgt men daar nog staatstegemoetkomingen voor?
Of om plaats te maken voor ontwikkelingssamenwerking door delocalisatie van complete bedrijven en productieafdelingen? Ook voor expansie in het buitenland bestaat al staatsteun, al is dit bij het grote publiek minder bekend, en is die minder algemeen toegepast..
Dit is eigenlijk de herverdeling van de arbeid en de welvaart die al jaren wordt gepropageerd door de vakbonden en de linkse beweging. Het resultaat van hun wet van de grasmaaier: alles even hoog.
De vakbonden en linkse menners hebben hun achterban en eigen volk goed bij de neus genomen, alhoewel ze zelf al lang doorhadden dat hun ideeën goed fout zaten.
Straks zijn ze nog hun stem en macht kwijt aan de nieuwkomers ook, want ook in hun gelederen schuift het op.
Dra zal er een nieuwe meerderheid ontstaan waarvan we niet weten hoe die zich zal gedragen. Te zien aan het respect dat ze nu al tonen voor ons volk en onze waarden, aan de verbreidheid van fundamentalisme, belooft dat niet veel goeds . Iedereen die in een buurt woont met veel allochtonen weet het en heeft al minstens een keer horen roepen dat het niet zo lang meer duurt tot ze in de meerderheid zijn, en het is overduidelijk dat zij dan voor eigen volk zullen stemmen en zorgen.(dat gebeurt nu al, al trachten figuren als Janssens dit nog door mee te huilen met de wolven te kanaliseren.)
De recente regeringsonderhandelingen hebben het duidelijk gemaakt: ze gaan dit proces nog versnellen, door immigratie niet aan te pakken en de illegalen verder ongemoeid te laten.
De integratie echter, die is al hopeloos mislukt. Er bestaat haast geen andere uitkomst meer en daardoor pleiten politici, waarvan men dat niet verwacht, ook voor de multiculturele maatschappij.
De linksen hebben dus gekregen wat ze eisten. Het resultaat op termijn kan iedereen raden.
Maar vakbonden en politici hebben met hun linkse beleid, dat er eigenlijk geen is, nog meer nagels geslagen in het schavot waarop straks de kop van de gewone mensen zal rollen. Kijk maar naar de aangekondigde drastische stijgingen van de basisproducten in de winkel en de brandstof aan de pomp, niettegenstaande de Euro op een historisch record hangt. Kijk maar naar de stijging van de kosten in het onderwijs, de bejaardenzorg, de gezondheidszorg. Niet naar de prijs die men zelf rechtstreeks moet betalen, want sommige dingen heeft men misleidend gratis gemaakt , maar naar de reële totaal kostprijs.
Al zullen ze zeggen dat dit ook bij onze buurlanden zo is.
Dat klopt, want daar hebben ze dezelfde politiek gevoerd.
Alleen Sarkozy blijkt dat wat door te hebben, want in de Franse grootsteden zijn de problemen nog meer voelbaar gebleken, maar ik twijfel eraan of hij genoeg testikels zal hebben om tegen de stroom en de kameraden, collega's, confraters in te gaan. De stroom van de logge eenheidsworst Europa waar politici mekaar rugdekking geven.
Maar wat veroorzaakt mee de krapte op de arbeidsmarkt terwijl steeds meer bedrijven sluiten, saneren, verhuizen.
Al gedacht aan het aanzuigeffect van werknemers door de veel te grote overheid en aan de nergens geziene aantallen in de ambtenarij of rechtstreeks en onrechtstreekse staatsafhankelijke jobs?
Veel meer mensen voelen en doorzien zien dat toch: de statistieken worden voortdurend gemanipuleerd, gegevens worden achtergehouden, of men maakt deze moeilijk of onmmogelijk nog interpreteerbaar tenzij op dubbelzinnige wijze.
En ondergronds smeult er het protest dat zich kanaliseert via stemgedrag,de roep om Vlaamse onafhankelijkheid en verzet tegen Europese grondwetten.
De uittocht van werk samen met de intocht van allochtone werkzoekers heeft de problemen in een ijltempo verhoogd. Politici hebben ten onrechte voorgehouden, gelogen, dat ze dit onder controle hadden of konden krijgen.
Maar wat is dan de economische/industriële beweging?
Ondernemers en investeerders, die zouden wel goed gek zijn om hier nog een productiebedrijf op te starten terwijl alles elders goedkoper en concurrentiëler kan, en allerhande ingewikkelde regeltjes er niet of nauwelijks bestaan.
Zelfs Jan Modaal die wat spaargeld heeft vraagt niet uit welk land het rendement komt dat hij elk jaar opstrijkt.
Als hij mag kiezen tussen 3% hier, of 10% ginder dan verdwijnen al zijn ethische bezwaren. Dat ethische bezwaar heeft trouwens ook nooit bestaan tegen overuren in het zwart of beunhazerij zoals men dat zo mooi zegt in Nederland.
Ik zou ze bovendien de kost niet willen geven, de "gewone" mensen die een rekening hebben of hadden in Nederland of Luxemburg. Wanneer hun rendement zakt dan verhuizen ze hun geld naar een anderee bank of beleggingsfonds dat hoger biedt.
Ik ben al vele keren verrast geweest in de bank, waar ik al vele gewone mensen hoorde en zag die daar over hun beleggingen kwamen praten. Over belangrijke beleggingen, geen 1000€ hé.
Zo had ik ooit zelf bijna een ogenschijnlijk pover wonend en gekleed ouder koppel willen helpen via de pastoor, tot die me vertelde dat die twee meer geld hadden dan ik, en ik mij dus geen zorgen hoefde te maken.
Maar kan je ze het kwalijk nemen dat ook zij, als ze kunnen, voor de veel te hoge belastingdruk vluchten?
Belastingdruk die mee door de eisen van linksen en vakbonden, door een veel te vette overheid, en de voortdurende regelneverij steeds maar is toegenomen.
Kan men het aan de andere kant ondernemers kwalijk nemen dat zij op zoek gaan naar de goedkoopste grondstoffen, productiemiddelen en arbeid? Dat doet toch elke consument, ook de vakbondsman. Het bewijs ziet men in het succes van de goedkope importproducten, en het feit dat ook de linksen producten kopen uit landen waar sociale uitbuiting en milieudelicten plaatsvinden, bovendien soms ten koste van het bedrijf waar ze zelf werken en de eigen economie. Voortdurend schiet men hiermee eigenlijk in zijn eigen voeten.
Een van de oplossingen:
Geef de mensen meer netto salaris, dan kunnen ze zelf kiezen waaraan ze geld uitgeven of in welke collectebus ze geld steken, in plaats van beloftes en overbodige projecten. In plaats van in nature uitbetaald te worden met consumptiebonnetjes, kortingbonnen, maaltijdcheques, cultuurcheques en gratis buspasjes.
De gewone mensen zijn erin geluisd door caviaarsocialisten en valse profeten en zij zullen helaas uiteindelijk de hoogste prijs betalen.
Van het kapitalistische systeem konden we zoiets verwachten, daarvoor was iedereen op zijn hoede, maar ondertussen terwijl iedereen rechts keek werden ze links bestolen en bedrogen.
De bedenkers van dit systeem hebben inmiddels zoals ondernemers genoeg geld vergaard om te vluchten met hun vriendin naar een luxe loft, hun villa in Monaco of een ander paradijselijk oord.
De kas van de vakbonden, die zat al in Luxemburg, of elders, maar dat wist u ongetwijfeld al.
De beste oplossing lijkt me nog te liggen in de kleine en middelgrote bedrijven met een sterke verankering en verbondenheid waar werkgevers en werknemers samenwerken.
Maar wie steekt er zijn nek uit, wie begint een bedrijf uit filantropie of om de werkgelegenheid te redden.?
Van de caviaarsocialisten mogen we nog het minste verwachten. Nochtans hebben ze ondertussen genoeg geld verdiend of gestolen om het goede voorbeeld te kunnen geven.
Geen één van al die grote linkse “leiders” en vakbondsmannen hebben met hun geld ooit één echte baan gecreëerd.
Zelfs niet met het geld van anderen, want dat waren allemaal nepbanen die concurrentievervalsend werken, maar die hun wel als bestuurder extra zitpenningen, representatievergoedingen en nog meer macht opleverden.
Dit op de rug van de belastingbetalers, en waarvoor de zwaksten verhoudingsgewijs de meeste welvaart inleveren.
Zodra een socialist of communist een bedrijf begint, stopt hij er per definitie mee een socialist/communist te zijn. (Dat geldt natuurlijk evenzeer voor linkse Tsjeven en VLD- ers)
Een onderneming wordt gestart om er geld mee te verdienen, liefst snel, risicoloos en gemakkelijk. Alle balast wordt daarbij overboord gegooid want die bedreigt deze doelstellingen. Maar het is een natuurwet zoals de zwaartekracht en het water dat altijd naar beneden stroomt.
Gewis dat daar excessen moeten ingeperkt worden, dat er regels moeten zijn en controle op misbruik en navolging van wetten noodzakelijk is. Maar overdrijft men, gunt men de ondernemer niet zijn succes en het vooruitzicht zijn doelstellingen te halen dan torpedeert men de bedrijven en daarmee ook zijn eigen baan en toekomst.
De economische competitie in wereld zorgt er voor dat de ondernemers creatief, vindingrijk en sterk moeten zijn om de wet van de sterkste die daar geldt te overleven.
Verstandige werknemers die in hun werkgever deze kwaliteiten erkennen zouden in hun eigen belang eerder een symbiose of alliantie moeten aangaan met hun werkgever dan met de vakbonden, in plaats van ze afgunstig te zijn, ridicule eisen te stellen en ze als een vijand, minstens een tegenpartij, te bekampen.
Verstandige werkgevers erkennen die houding als in hun eigen belang en dat van de onderneming en de andere loyale werknemers. De verloning zal daarbij rechtevenredig op de meest eerlijke en natuurlijke manier moeten gebeuren waarbij individueel de beste werknemers ook de hoogste verdienste zullen hebben in plaats van een eenheidworst salaris.
Kan men daarmee niet akkoord gaan dan moet men maar zijn eigen bedrijf opstarten en alle wetmatigheden zelf ondervinden.
Eén ding is zeker, er zullen ook in de toekomst, als in het verleden, altijd minder mensen zijn die de kar trekken dan er passagiers zijn om mee te reizen. Dus dienen we met de trekkers dan ook zuinig, voorzichtig en respectvol mee omgaan.
Wanneer de kansen op slagen hoog zijn ligt ook de werkgelegenheid hoog, en een succesvolle onderneming kan altijd beter betalen dan een arme..
De steeds groter wordende oncontroleerbare multinationale ondernemingen zijn anders dan kleinere en middelgrote ondernemingen, voor wie ze vaak een bedreiging vormen als een grote pletwals. De braafste ondernemingen, die te sociaal zijn, of het meest gepest worden zijn de eerste die hier niet tegenop kunnen en verdwijnen, met als resultaat dat straks inderdaad allen nog maar de rücksichtlose schoften overleven.
Multinationals, verafgood door onze politici, vormen een potentieel gevaar en functioneren nu al ei zo na, als een staat in een staat.
Als een inktvis met duizend armen, gevaarlijk glibberig en ongrijpbaar.
Ze zijn niettegenstaande ze al veel geld en macht bezaten vrijwel de enigen geweest die subsidies ontvingen en gunsten verkregen. Die zijn voor KMO's haast onbereikbaar. Als tegenprestatie zitten er dan ook veel politici in de raden van bestuur van dergelijke ondernemingen, wat een KMO zich niet kan permiteren.
De natuur leert ons: schaalgrootte heeft wel voordelen maar ook nadelen, en ik vraag me af hoe, waar en wanneer het eens gaat fout lopen.
Uiteindelijke conclusie:
Iedereen is rechts, zelfs diegenen die zeggen dat ze links zijn.
Daar moeten we blijkbaar mee leren leven.
Ook hier is men altijd beter af met iemand die eerlijk zegt dat hij geld en macht belangrijk vindt en nastreeft, dan met iemand die hypokriet als de Vos de passie preekt en ondertussen de ganzen van de boer belaagt.
Daarom zijn directe democratie en voortdurende kritische controle belangrijk, en moeten mensen verder kijken dan hun neus lang is. Politiek gaat over onze centen, onze toekomst. Dat mogen we niet achteloos aan iedereen toevertrouwen.
Maar opgepast voorzichtigheid in handelen is geboden en elke stap dient goed overwogen!
Geld heeft nu meer dan vleugels, en het reist de wereld rond met een druk op de knop.
In die wereld gaat er altijd een plaats zijn waar het welkom is, onafgezien waar het vandaan komt en hoe het werd verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten