Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

27 februari 2007

VLD, SPA en CD&V pleiten schuldig voor de Kafkatoestanden


Nu bekennen ze schuld, nadat ze tientallen jaren voortdurend de belastingen hebben verhoogd, en honderden regeltjes, uitzonderingen en pesterijen hebben bedacht om steeds meer en meer geld te persen uit de bevolking en de bedrijven. Gezamenlijk sloegen ze mea culpa in de zevende dag, al is dat niet genoeg. Allemaal gingen ze er nu iets aan doen, nu de hele belastingadministratie, de sociale zekerheid en de pensioenen een catastrofale toekomst tegemoet gaan en “in de frut draaien”. Ook de immigratie, de misdaad en het onderwijs veroorzaken steeds meer zelfverminking, en de meeste Vlamingen weten en ervaren zeer goed dat het fout loopt. Veel burgers menen echter ook dat hun lot gekoppeld is aan de leugens en het dienstbetoon van de heersende politieke partijen en hun mandatarissen, en hebben angst voor de grote verandering die onafwendbaar en noodzakelijk is. De grote ontvoogding komt er pas de dag dat ze die angst loslaten, en niet langer stemmen voor bekende, maar onbekende Vlamingen, voor partijen en mensen zonder boter op hun hoofd en zonder tientallen jobjes in raden van bestuur, vzw-tjes , intercommunales enz….
Weg van die particratie, de neerbuigende zelfingenomenheid en arrogantie. Gedaan met machtsbastions, loges, politieke dynastieën, cliëntisme en schijndemocratie en eigenbelang.
Terug alle macht naar het parlement waar elke vertegenwoordiger zijn eigen mening en kiezers moet verdienen. Via de media en rechtstreekse uitzendingen en het internet kan immers perfect gecontroleerd en gevolgd worden wie wat uitricht en wanneer. Weldra, of zelfs nu reeds, zijn interactieve directe democratie en directe participatie mogelijk. Wordt dit de eeuw van e-bestuur en laten we het papieren tijdperk achter ons?

Overigens, voor wie laten de decennia heersende partijen en politici dit grote moeras met boobytraps en uit de kast vallende lijken na? Dit getuigt toch niet van degelijkheid, bekwaamheid of ernst.
Gaan de klassieke machthebbers van de voorbije jaren straks nog hopen dat het Vlaams Belang de fakkel overneemt en verzuipt in dat moeras en in de lege schatkist, zodat bovendien alleen maar onpopulaire maatregelen kunnen genomen worden om de boel recht te trekken?
Ik zou bedanken voor zo'n mesthoop en hun nog wat verder in paniek laten trappelen tot de stront aan hun lippen staat, en ze alstublieft vragen om hun te komen helpen?
Dat er paniek en grote onzekerheid heerst in alle gelederen van de politieke partijen is nog nooit zo zichtbaar geweest. Alle dagen spartelen ze, en alle dagen zinken ze dieper.
Wie is er progressief? Zij die het willen houden zoals het is en die vasthouden aan de macht, of zij die het willen veranderen?

Doventolk moet betalen op Batibouw

Dit is een goed geplande verkiezingsstunt want binnenkort zijn het verkiezingen, en wilt ze een doelpunt scoren voor haar achterban. Zelf heb ik nooit begrepen hoe iemand die niet hoort en niet goed praat goed werk kan leveren in het parlement zelfs met een tolk. Alhoewel ik iedereen zowat volg heb ik geen prestaties van haar gezien of gelezen. Het enige wat mij opvalt is dat er regelmatig wel twee (2) doventolken staan waarvan er telkens maar één aan het werken is. Ze kan het zichzelf en anderen al echt moeilijk maken om persé te willen bewijzen dat ze rechten heeft, als volwaardig wil aanzien worden, en geëmancipeerd is
Men kan als blinde wel willen schilderen, maar of dat goed werk wordt is iets anders. Hetzelfde geldt voor atleten zonder benen die perse willen meelopen met Gevaert of doven die muziekcriticus willen worden.
Voor mij moeten die mensen zoiets niet bewijzen of doen om door mij als volwaardig mens geapprecieerd te worden. Dat er af en toe nog wat moet gebeuren, aangepast of ontdekt is logisch in een steeds veranderende maatschappij. Maar zou een dove medemens nu perse op een dove collega moeten stemmen om goed bedient te worden, of omdat deze beter is en beter functioneert in het toch oraal toegespitste parlement?
Acht men andere parlementairen daartoe niet in staat of bekwaam genoeg?
Ik begrijp wel, haar specifieke achterban is niet zo groot, maar moet ze daarvoor een voorbedacht geënsceneerd relletje uitlokken op Batibouw, en een dure rechtzaak willen aanspannen. Had ze als parlementslid een vrijkaart gevraagd aan de organisatie, dan had ze er waarschijnlijk één cadeau gekregen. Maar ik vraag me ook af: was de begeleider wel een doventolk of gewoon een vriend of vriendin waarvoor ze wat wilde matsen? Bovendien kan de mevrouw liplezen en schrijven, eventueel communiceren via een laptop die gratis mee binnenmag.
Bovendien acht ik de verkoopteams op Batibouw behulpzaam en professioneel genoeg om tegemoet te komen aan haar probleem.
Wat indien morgen alle anderstalihgen aan de ingang gaan eisen dat ze hun tolk gratis me mogen binnenbrengen.
Iedereen heeft in mindere of meerdere mate een handicap of zal er ooit een hebben. Ik heb evenwel een hekel aan mensen die hun handicap exploiteren en of de indruk willen wekken dat ze het voor de anderen doen terwijl het eigenlijk om hun groot ego draait. Van mij is ze elke sympathie kwijtgeraakt.

22 februari 2007

Que sera sera

Er werd de laatste dagen verontwaardigd gemeld dat er een vrouw een dodelijk ongeval veroorzaakte omdat ze aan het GSM-en was tijdens het rijden. U gaat mij niet horen vertellen dat dit veilig is, en zelf doe ik het ook niet meer. Allez, of bijna toch. Maar wat met ….
Vrouwen die zich aan het schminken zijn in de achteruitkijkspiegel, iemand die de kinderen op de achterbank een standje geeft tijdens het rijden, iemand die zijn landkaart leest of zijn ogen op de GPS gericht heeft. Of nog, iemand die zijn sigaret laat vallen, zijn koffie inschenkt, een appel zoekt, of een kruiswoordraadsel of een bon aan het invullen is?
En chauffeurs, die opzij kijkend de juiste straat of huisnummer aan het zoeken zijn of afgeleid worden door de passagiers? en ik ben nog veel situaties vergeten....
Er zijn veel dingen gevaarlijk,en ja dit gedrag is gevaarlijk, maar moet dit nu allemaal zo opgeklopt worden? Verkeersveiligheid is ook in het gedrang door bomma's en bompa's die rond de kerktoren rijden, door jongeren die 's nachts toeren van discotheek naar café, zelfs al hebben ze niet gedronken, geslikt of gespoten. Door mensen die te weinig rijden en te weinig ervaring hebben. Door mensen die af en toe in een vreemde stad voor de meest verwarrende verkeerssituaties komen te staan en daar hun weg niet kennen. Door mensen die hun rijbewijs hebben gehaald in het buitenland, en hier zonder test hun rijbewijs mogen inruilen of een internationaal rijbewijs hebben. Door mensen die bij lange niet vrachtwagens, motorrijders en fietsers kunnen inschatten. Door mensen die een lichte handicap of een kwaal hebben, slecht zien, zich fysisch bijna niet kunnen bewegen om bvb over hun schouder te kijken, en mensen die over slechte reflexen beschikken.
En dan hebben we het hier nog niet over de specifieke gedragingen van fietsers, motorrijders, vrachtwagenchauffeurs en zelfs politie.
Ja, rijden en leven zijn gevaarlijk. Dit is het gevolg van de grote vrijheid en de democratische verworvenheden en het daarom toegenomen verkeer en verkeersgevaar. Die grote aandacht voor verkeersveiligheid is een thema dat belangrijk is maar over geëxploiteerd en misbruikt wordt door bepaalde politieke figuren die al regelnevend voor alles wetten en straffen voorzien, maar dan vooral om de staatskas te vullen. En dit laatste blijken we ook allemaal met meer of minder enthousiasme te doen meestal omdat we moeten slalommen tussen de verkeersborden, flitspalen en verkeerszones, en steeds wijzigende verkeersregels, want het is onmogelijk 20 km te rijden in een minder bekend gebied zonder enkele overtredingen te begaan die voor gewone mensen onevenredig zwaar doorwegen op hun inkomen indien ze steeds zouden betrapt worden. Ook Kathleen Van Brempt, Renaat Landuyt, elke politieker, politieagent of rechter begaat in mindere of meerdere mate verkeersovertredingen. Het zou een leuk verhaal zijn voor een tv programma of journalist die mensen eens stiekem te volgen met een camera om hun overtredingen vast te leggen. Ik garandeer U wij zouden schrikken, en zij waarschijnlijk ook.
Iedereen, maar dan ook iedereen overtreedt de wet meestal zelfs onwetend, maar dat moet niet gaan leiden tot immobilisatie of politiek misbruik en overprofilering die geen rekening houdt met een zekere chaostheorie en een voorspelbaar aantal slachtoffers.
Ik weet het,voor de empathische mens met een hoog EQ mag er geen enkele dode meer vallen, en zeker niet iemand van eigen familie en kennissen. Alle mensen middelen, technieken en wetten mogen daarvoor zonder limiet ingezet worden vanaf de conceptie tot de laatste adem vindt men. Het streven: niemand mag nog dood gaan, en iedereen moet meer dan 100 jaar worden en liefst onsterfelijk. Vroeger stierven mensen door een krokodil een slangenbeet of een kudde bizons of in een jachtongeval. Nu door een auto of een andersoortig werkongeval. Het kan en mag niet anders, zelfs met de meeste voorzichtigheid en alle goede en slechte wetten. Wij hopen en streven ernaar dat het ons niet overkomt, maar een feit is dat geen enkel mens perfect is, zelfs in meerdere of mindere mate dom. Ook diegenen die zich als de betuttelende , intellectueel verheven politieke en gerechtelijke supermensen gedragen.
Ik stel als atheïst vast dat mensen in toenemende mate niet meer met de dood kunnen omgaan, zeer waarschijnlijk door de grote twijfel over het bestaan van het hiernamaals en god's laatste oordeel. In het andere geval is men juist bang voor god en diens oordeel omdat men niet volgens zijn wetten heeft geleefd.
Gelukkig sterven er nog mensen willekeurig van alle soorten en leeftijden, en wellicht zelfs niet genoeg want het probleem van vandaag is de ongelimiteerde gestage groei van de bevolking. Dit is het echt grootste op te lossen probleem, de oorzaak van veel andere verschijnselen zoals het broeikaseffect, het vernietigen van biotopen, het toenemen van epidemieën en pandemieën, het verdwijnen van verscheidenheid.
Als atheïst ben ik blij te weten dat er geen hiernamaals is, dat zowel de hemel met fundamentalisten als de hel met criminelen vreselijk chaotisch en overbevolkt moeten zijn.
Que sera, sera.

21 februari 2007

Politieke justitie, klasse justitie

PS'er Patrick Moriau uit Luik werd pas na 10 JAAR schuldig verklaard maar niet veroordeeld. De uitspraak zal normaal gezien geen enkele invloed hebben op het vervolg van zijn politieke carrière. Zwart geld op Luxemburgse rekeningen werden via valsheid in geschrifte witgewassen. Dat het geld afkomstig was van corruptie in de zaak Dassault daar wist hij niets van zo beweerde hij. Waarom heeft dit zolang geduurd? Zijn de miljoenen gestolen gefraudeerd geld al teruggestort met intrest en boetes in de staatskas? Zoniet wat is er mee gebeurd.
Mag een kleine garnaal het riskeren om zijn verkeersboete, huishuur of belasting eens niet te betalen? Mag een zelfstandige eens een paar duizend Euro in het zwart verkopen of zijn balans eens een half jaar te laat neerleggen? Mag een arbeider in het zwart bijklussen?
Neen, de boetes zijn dan onwaarschijnlijk en buiten proportie groot, onmiddellijk en zonder enige genade inbaar. De deurwaarder verkoopt er desnoods en binnen enkele maanden je laatste spulletjes voor!
Schande, schande, zulke klassejustitie! Blijven jullie Vlaamse en vooral Waalse kiezers steeds voor hetzelfde maffiazootje stemmen? Is iedereen dan die miljoenenschandalen zo snel vergeten? Woont men dan liever op de mestvaalt?Mensen, mensen

Verbrande Russische miljardair Kerimov vliegt aan spotprijs met legerjet van air- Flahaut

Ik lees nu pas 20/2 in de Standaard dat minister Flahaut de miljardair Kerimov met zijn gevolg uit Monaco heeft overgevlogen met een legerjet met 11 personeelsleden en dat tegen een vriendenprijsje van ca 5500€ daar waar deze operatie minimaal ca11000€ kost.
Dit is een nieuwsbericht dat reeds op 30/1/2007 is verschenen op de internetblog van soswatch. http://soswatch.typepad.com/soswatch/2007/01/ps_kopstuk_flah.html.
Waarom loopt de “kwaliteitskrant” zo ver achter op een amateur nieuwsblog?
Waarom geniet die miljardair die elke jet kan kopen of laten vliegen van zoveel dienstbetoon, en dan nog tegen een prijsje?
Waarom werd die man in België opgevangen en verpleegd daar waar er elders ook brandwonden klinieken zijn in de wereld, en ook in Rusland, en zeker met zijn zweer geld.?
Dit soort service valt een autochtone sukkelaar niet te beurt. want ik herinner me nog de alarmkreten van patiënten van het brandwondencentrum een goed jaar geleden.
Wat met onze patiënten die misschien 10€ per uur netto verdienen en toch nog onder andere enorme doktersrekeningen en transportrekeningen moeten betalen.
Voor hen is er geen vriendenprijsje?
Kan een socialist/communist als Flahaut zich zoiets permitteren en verantwoorden tegenover de linkse achterban.?
Wordt er vanuit linkse kringen nu niet geroepen en getierd?
Of is er wat meer aan de hand? Een wederdienst misschien?
Bestaan er relaties tussen de Russische maffia en de PS maffia van Wallonië? Het zou me eigenlijk allemaal niet meer verbazen. Zoeken de onderzoeksjournalisten van de kwaliteitskranten en het parket dit nu eens niet uit en worden hierover geen vragen gesteld in het parlement?
Dit is ook smossen met belastinggeld, en daarvoor zou ik willen weigeren te betalen.
Schande, absolute schande!


Op mijn post op het Nieuwsbladforum ontving ik volgende reactie waarmee ik mijn artikel wil vervolledigen. Ik kan deze informatie, net zo min als andere controleren, maar we weten wel dat we in een surrealistisch land leven.
quote
Wàt je dan niet eens weet isdat onze goede Russische vriend, in het militair hospitaal meteen er voor tweedracht zorgde. Hij trakteerde een deel van het personeel op champagne & KAVIAAR voor minstens 500 Euro... de collega's waren ZO collegiaal om NIETS over te laten voor diegenen die toevallig niet op de dienst waren... Nadien schonk hij nog snel even 10 ROLEXEN ( minimumwaarde 3080 Euro/stuk) aan enkelen en aan de overigen niet.. Die gingen dàn klagen bij hun korpsoverste... & Nu is men voor de nazorg van onze verbrande lover boy die de Ferrari van zijn zwitserse advokaat rond een boom plooide in Frankrijk (waarbij de 'vriendin' om kwam... dus voor 'onbeperkte duur' (men schat een goed jaartje) met enkele verzorgenden mee naar Rusland.... Want 'mijnheer Kerimov' moet toch goed verzorgd worden toch ?
Daems Daniel

unquote

19 februari 2007

Asielrecht en asielplicht

Over het principe van asiel is iedereen het in mindere of meerdere mate het eens, maar niet over de manier waarop het wordt toegepast.
Asielrecht wordt nu geïnterpreteerd als een permanent en geen tijdelijk recht.
Mensen vinden asiel terecht voor hen die vervolgd worden door het regime van hun land vanwege hun politieke activiteiten en standpunten, alsook voor mensen die een oorlogsgebied en fysisch geweld ontvluchten.
Waar deze mensen vandaan komen speelt geen rol, wel met hoeveel ze komen, en waarom hun keuze op ons land is gevallen zo heel ver weg en zo verschillend van hun thuisland .
Asiel is men bereid te geven zolang de problemen en gevaren in hun vaderland nog significant bestaan. Wanneer die er niet meer zijn en de risico’s teruggebracht zijn tot een voor het westen aanvaarde normen of wel beschreven internationale criteria, dan dient terugkeer naar het land van oorsprong vrijwillig en zonodig gedwongen te gebeuren.
Op die wijze maken ze plaats voor andere mensen die op hun beurt asiel en hulp behoeven, en blijft er tegelijk een draagvlak bestaan in onze maatschappij.

Tijdens deze periode van verblijf in ons land is natuurlijk vooropgesteld dat ze zich hier voortreffelijk gedragen volgens de regels van ons huis en niet anders, en zoals gasten dit volgens de regels van beleefdheid dienen te doen.

Criminele feiten hier of in het land van oorsprong gepleegd dienen meteen aanleiding te geven tot terugsturen naast de opgelegde straf die ze ook moeten ondergaan en uitzitten.

Asielzoekers die eigenlijk criminelen van gemeen recht zijn en/of onder valse voorwendsels hier asiel verkregen, mogen door de maatschappij niet getolereerd worden.

Het verhaal dat men hier na verloop van tijd, of het nu een jaar is of tien jaar, stelt de taal goed te spreken en men hier naar school is mogen gaan en geïntegreerd is, mogen geen aanleiding zijn om hier permanent te verblijven als vreemdeling, asielzoeker of om aanspraak te kunnen maken op de Belgische nationaliteit. Een recht kan niet ontleend worden aan een ander recht.
Alle asielzoekers en illegalen weten onderhand via hun adviseurs wel dat ze dat moeten doen om dit als argument te gaan gebruiken en om hun omgeving te sensibiliseren om hier te kunnen blijven.

Wat ze hebben meegekregen is een opleiding in een goede school, de kennis van één of meerdere talen extra, een voorbeeld van een democratische solidaire samenleving en als ze het goed hebben gedaan nog een extra centje om in hun vaderland te starten. Ze moeten hiervoor dan wel hard meewerken, zoniet vertrekken ze even dom en arm terug als ze zijn gekomen.

Het is noodzakelijk een strenge maar rechtvaardige selectie door te voeren, om misbruik te vermijden en criminelen, terroristen en mensen met slechte en minder goede bedoelingen te weren.
Een numerus clausus om ook het aantal asielzoekers per nationaliteit te beperken, dringt zich op om zo getto’s en asielmigratiesystemen en misbruik te voorkomen.
Asiel mag geen permanent recht zijn, dat is oneerlijk en unfair tegenover de gastheer en tegenover andere zoekers van een tijdelijk veilig onderkomen.

08 februari 2007

Het veulen en de oude krokodil

Ik schrijf nogal wat de laatste tijd, en ik vond het een goed idee om een Blog te creëren om al die schrijfsels wat chronologisch te verzamelen en publiceren. Niet alleen voor anderen maar ook voor mezelf. De blog is er ook gekomen omdat ik vond dat op de fora en in lezersbrieven in de kranten, en verschillende sites de posts en dialogen zeer oppervlakkig blijven.
Het gaat er snel,alsof iedereen het nieuws wilt voor zijn. liefst in oneliners, en langere, onderbouwde overdachte posts worden niet meer gelezenin one l
Zonder enige pretentie mijzelf voor een schrijver of journalist te houden, (want dat bepaalt de lezer) maar wel met zelfbewustheid en een gretigheid tot vertellen en filosoferen over hoe ik de dingen zie, wat ik er van denk, voor hen die het waardevol vinden het te lezen en zij die zelf zoekend zijn.
Nee, ik streef geen kijkcijfers of leescijfers na zoals een krant, noch enige verkiezingsoverwinning. Het is vrijblijvende "blogjournalistiek", voor zelfdenkende mensen zonder lange tenen, ook met gevoel voor humor in al zijn facetten. Dat mijn opinie en interesses niet door iedereen worden gedeeld is normaal, zeker omdat ik vanaf het begin uitkom voor mijn basisovertuigingen en stellingnames. Sommigge dingen zullen misschien wat zwart-wit worden geponeerd, maar dan is het de bedoeling tot nadenken en debateren aan te zetten. Een verder schriftelijk uitdiepen van zulke stellingen zou teveel plaats innemen en misschien wel een een boek kunnen vullen.

Een schrijfsel van mij is nooit echt af, het evolueert, met zijn tijd door de dingen die ik lees, zie en hoor. Door de mensen die ik ontmoet, door gebeurtenissen, door mijn leeftijd ook wellicht die steeds voortschreidt en waardoor ik niet alleen voor mij kan blikken als een jong onbezorgd veulen, maar ook achter mij als een oude krokodil getekend door het leven en het overleven.
Doch wie is hier eigenlijk het veulen en wie de krokodil, want beslist zijn er ook lezers voor wie ik het veulen ben en zij de krokodil.