Over het principe van asiel is iedereen het in mindere of meerdere mate het eens, maar niet over de manier waarop het wordt toegepast.
Asielrecht wordt nu geïnterpreteerd als een permanent en geen tijdelijk recht.
Mensen vinden asiel terecht voor hen die vervolgd worden door het regime van hun land vanwege hun politieke activiteiten en standpunten, alsook voor mensen die een oorlogsgebied en fysisch geweld ontvluchten.
Waar deze mensen vandaan komen speelt geen rol, wel met hoeveel ze komen, en waarom hun keuze op ons land is gevallen zo heel ver weg en zo verschillend van hun thuisland .
Asiel is men bereid te geven zolang de problemen en gevaren in hun vaderland nog significant bestaan. Wanneer die er niet meer zijn en de risico’s teruggebracht zijn tot een voor het westen aanvaarde normen of wel beschreven internationale criteria, dan dient terugkeer naar het land van oorsprong vrijwillig en zonodig gedwongen te gebeuren.
Op die wijze maken ze plaats voor andere mensen die op hun beurt asiel en hulp behoeven, en blijft er tegelijk een draagvlak bestaan in onze maatschappij.
Tijdens deze periode van verblijf in ons land is natuurlijk vooropgesteld dat ze zich hier voortreffelijk gedragen volgens de regels van ons huis en niet anders, en zoals gasten dit volgens de regels van beleefdheid dienen te doen.
Criminele feiten hier of in het land van oorsprong gepleegd dienen meteen aanleiding te geven tot terugsturen naast de opgelegde straf die ze ook moeten ondergaan en uitzitten.
Asielzoekers die eigenlijk criminelen van gemeen recht zijn en/of onder valse voorwendsels hier asiel verkregen, mogen door de maatschappij niet getolereerd worden.
Het verhaal dat men hier na verloop van tijd, of het nu een jaar is of tien jaar, stelt de taal goed te spreken en men hier naar school is mogen gaan en geïntegreerd is, mogen geen aanleiding zijn om hier permanent te verblijven als vreemdeling, asielzoeker of om aanspraak te kunnen maken op de Belgische nationaliteit. Een recht kan niet ontleend worden aan een ander recht.
Alle asielzoekers en illegalen weten onderhand via hun adviseurs wel dat ze dat moeten doen om dit als argument te gaan gebruiken en om hun omgeving te sensibiliseren om hier te kunnen blijven.
Wat ze hebben meegekregen is een opleiding in een goede school, de kennis van één of meerdere talen extra, een voorbeeld van een democratische solidaire samenleving en als ze het goed hebben gedaan nog een extra centje om in hun vaderland te starten. Ze moeten hiervoor dan wel hard meewerken, zoniet vertrekken ze even dom en arm terug als ze zijn gekomen.
Het is noodzakelijk een strenge maar rechtvaardige selectie door te voeren, om misbruik te vermijden en criminelen, terroristen en mensen met slechte en minder goede bedoelingen te weren.
Een numerus clausus om ook het aantal asielzoekers per nationaliteit te beperken, dringt zich op om zo getto’s en asielmigratiesystemen en misbruik te voorkomen.
Asiel mag geen permanent recht zijn, dat is oneerlijk en unfair tegenover de gastheer en tegenover andere zoekers van een tijdelijk veilig onderkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten