Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

20 mei 2015

Vroeg geleerd ….


Ziehier een filmpje van een vriend die, gezien zijn FB- instellingen, wellicht anoniem wil blijven. Men wordt immers al snel bedreigd, uitgelachen, vergruisd en gesaboteerd, gediscrimineerd en gestigmatiseerd als fascist.
Video Player
Het gebeuren speelt zich af in het recreatiedomein De Halve Maan in Diest, dat eerder al in het nieuws kwam door terroriserende ‘jongeren’ . Dit doet zich ook voor in andere recreatiegebieden o.a. in Hofstade, Huizingen… Dat ze met dit terrorisme vroeg beginnen blijkt weerom uit dit filmpje. Ze worden er zelfs mee/in geboren. Dat belooft voor de toekomst, de toekomst van uw kinderen.
Hij schrijft:
“Het is hemeltergend om te zien hoe vreemdelingen zich gedragen. Wanneer ze klein zijn denken ze dat heel de speeltuin van hen is en wanneer ze groot zijn denken ze heel ons land. Nog frustrerender was de reactie van de ouders die gewoon niet reageerden. Pas toen ik begon te filmen heeft een moeder eens geroepen op haar zoon maar ondertussen hadden zij wel al heel de speeltuin geterroriseerd door te roepen, slaan, stampen en spuwen naar andere kindjes die wel braaf wilden spelen. Gelukkig is mijn zoontje niet snel onder de indruk en bleef hij mooi staan!!!”
Alleen maar blijven staan zal in de toekomst wel niet voldoende en goed genoeg zijn, dat staat vast.

17 mei 2015

Marianne Thyssen brengt nog meer redding voor onze economie


Een man wordt beroofd aan een bankautomaat in Groot Brittanië. Ze komen van over zee om onze economie te helpen zei Marianne Thyssen vandaag in het nieuws.
Video Player

Om onze economie om zeep te helpen, ja.; en ook ons leven en onze maatschappij. Wie zijn die lui en bedrijven die lobbyen om meer immigranten? Ik ken er geen. Wie wel?
Ze moeten eerst de taal deftig leren, dan moeten ze leren lezen, schrijven, rekenen. Krijgen ze dan een baan in de zware industrie of in een productiebedrijf? Nee, want die banen zijn hier al verdwenen. Oh, ze willen dokter worden, ingenieur, technicus of jurist? Hoe lang hebben jullie of jullie kinderen over school gedaan? Een jaar of twintig?



Tegen de tijd dat de verrijkers een evenwaardig diploma hebben kunnen ze met pensioen. Maar wees gerust, er staan een aantal politici en goedmensen al klaar om ze een diploma cadeau te doen. Een beetje goede wil tonen is voldoende. Somigen zullen hun hun gestolen of gekochte diploma gewoon mogen inruilen voor een van hier, zoals ze dat al doen met de (valse) rijbewijzen.

Ach ja, ik was nog een baan vergeten waarvoor ze meteen in aanmerking komen: POLITICUS !
Hoe het ook zal draaien, jullie weten toch wie de prijs zal betalen? Niet enkel in geld, maar ook in bloed. Veel kijkplezier!

14 mei 2015

Nu zijn we weer overgeleverd aan de sprookjesvertellers van 1001 nacht, de cheerleaders van de Arabische Lente


Martin Bosma – Adieu Hans

riphansjansen
Hij was een wijze in het ‘land der naïeve dwazen’
: 13-05-2015 13:13 UUR


Het verscheiden van professor dr. Johannes Juliaan Gijsbert Jansen is niet zozeer een verlies. Het is een ramp.
Twee weken en vier dagen geleden stond ik op het station van Zwolle met professor Hans. Het was middernacht. Het was ijskoud. Om ons heen opgeschoten pubers, dronken uitgaanspubliek, een enkele zwerver. Ik at een patatje mayonaise. De professor een broodje kroket.

We bespraken onregelmatige Hebreeuwse werkwoorden, de functie van de letters ayien en de allef in het jiddisch, de speeltuin zich noemende “Europees parlement” en de Nederlandse politiek. Op de herdenking van de Armeense genocide hadden we zojuist het Aramese Onze Vader gehoord met daarin de zinsnede ‘jitkadash shemo’, wat als twee druppels water lijkt op het Hebreeuws, het heiligen van Gods naam. Die overeenkomst vonden we prachtig.

Ik was ontroerd. Hier stond ik, te wachten op het boemeltje richting huis, met een van de grootste autoriteiten op het gebied van de arabistiek en de islam ter wereld. De gaon van Amsterdam-Zuid. De Rebbe van het Harmoniehof. Een gevoel van diepe dankbaarheid overviel mij. Ik dacht ook: met wie ter wereld kun je AL deze zaken bespreken. Zoveel onderwerpen. In 1 persoon, met zoveel gezag, zoveel eruditie.
Ik weet nu het antwoord: met niemand anders.

Professor Hans zat middenin zijn tweede jeugd. Als een kind in een snoepwinkel liep hij rond in Brussel. Hans ging er nog een boek over schrijven waar alle bizarre anekdoten een plek zouden vinden. Hij zag er erg naar uit dat Louki, van wie hij zielsveel hield, meer tijd in Brussel zou komen doorbrengen. Net zoals hij veel zin had in de reis met zijn kinderen naar Griekenland.

Hans had zich ergens daarvoor aangesloten bij mijn partij. Hij betaalde daar een prijs voor. Stukjes in de krant werden vanaf nu pogingen tot karaktermoord en veel deuren gingen voor hem dicht. Vriendschappen werden verbroken.

Pijnlijk werd het als hij moest verschijnen op de verrekijk. Dan was er weer zo iemand wiens wereldbeeld niet verder gaat dan ‘de islam heeft niets te maken met de islam’ waar Hans dan door geïnterviewd ging worden, of iemand die de professor wel even ging ontmaskeren door te zeggen dat ‘ie niet eens Hebreeuws sprak. Hans antwoordde dan in het Hebreeuws. Het waren pijnlijke exercities. De Grote Meester moest op de knieën om uit te leggen dat de aarde rond is.

Hans werd altijd aangeduid als ‘islamcriticus’. Dat viel reuze mee. Hij vertelde gewoon dat twee plus twee vier is. Dat jihad een centraal component van de islam uitmaakt en dat de koran allerlei zaken dwingend voorschrijft. De beoordeling daarvan liet hij graag over aan anderen. Hij ging uit van de ‘redelijkheid’ van zijn toehoorders.

De internationale anti-jihadbeweging, inclusief mijn partij, is hem onnoemelijk veel dank verschuldigd. Hij leende zijn onvoorstelbare kennis aan de zaak van de vrijheid. Hij verschafte de woorden, het denkkader, de theoretische onderbouwing.
Dat was moedig. Het kan je de kop kosten. Letterlijk. Hans sprak de Waarheid in een tijd van universele leugen, hij was een wijze in het ‘land der naïeve dwazen’, een patriot in een wereld zonder grenzen, een apostel van de redelijkheid, ridder van het Maltezer kruis, getuige-deskundige, Europarlementariër. Aimabel – gul met zijn kennis, gul met zijn vriendschap, gul met de wijn.

Nu zijn we weer overgeleverd aan de sprookjesvertellers van 1001 nacht, de cheerleaders van de Arabische Lente – al dan niet gefinancierd door Qatar. “Ach, elke godsdienst heeft wel wat, gaat u rustig slapen.”

Het verscheiden van professor Hans Jansen is niet zozeer een verlies. Het is een ramp.
We begraven straks bibliotheken aan kennis. We begraven ook de vele boeken die hij nog had moeten schrijven, de vele artikelen die hij nog had moeten maken. We begraven de vele flessen wijn die we nog hadden moeten drinken en de vele onregelmatige Hebreeuwse werkwoorden die we nog hadden moeten bespreken.

Mijn idee is dit. Laten we vandaag nog 1 keer huilen om professor Hans. Laten we nog 1 keer janken. “Nooit heb ik wat ons werd ontnomen zo bitter, bitter liefgehad.”

En laten we daarna zijn leven vieren.

Laten we hem citeren, laten we zijn werk voortzetten. Laten we zijn boeken lezen, laten we zijn gedachten, zijn visies, zijn analyses, zijn ideeën verder verbreiden. Laten we ons wapenen met zijn woorden. Laat ons moed putten uit wat hij ons vertelde. Wat hij ons leerde. Twee plus twee is vier.
En laat ons zeggen ‘jitgadal we Jitkadash shemo’.

En bovenal laat ons doen wat staat geschreven – in Gezang 117: Sta op en strijd de goede strijd.
Martin Bosma sprak deze woorden dinsdag bij de teraardebestelling van Hans Jansen.

12 mei 2015

Vaarwel Hans Jansen


In Nederland overleed deze week Hans Jansen.
Hans Janssen


Met hem stierf Nederlands glorie weer een beetje meer. Totdat er niets meer zal overblijven.
Slechts enkelen staan op de barricades, de meesten er ver achter verscholen als lafaards, hopend dat die houding hen zal redden zodra de vijand door het front breekt.

Jansen wist dat islam ons zal knechten. Dat staat zo in het enige goddelijk boek der moslims. Dat is wat alle moslims ook geloven en weten, maar niet openlijk toegeven. In intieme kringen echter,onder vertrouwde geloofsgenoten, fel besproken en bejubeld.


Ook bij ons werden en worden echte wetenschappers orientalisten/ arabisten/ filosofen gedegradeerd tot paria als ze weigeren mee te muilen en heulen met de politiek correcte collaborateurs van de islam, de enige islam, en zonder uitzondering steeds de veroverings-islam.


En het volk gaat voort met het leven, mokkend en zeurend, maar tegelijk onverschillig, zo blijkt na elke verkiezing opnieuw. Ze realiseren zich niet dat ze de ondergang van zichzelf worden; al zijn.