Ik hoef niet alles zelf te schrijven (gelukkig maar), al zou ik dat wel willen en kunnen over wel duizend dingen. Mijn leven zal daarvoor nooit lang genoeg zijn en er zijn ook nog andere dingen in mijn leven. Ik lees en put dan ook gretig en dankbaar inspiratie uit artikels van anderen, uit parlementaire tussenkomsten en verslagen van gebeurtenissen, waarvan ik altijd al een stukje bewaarde wanneer ik vond dat het knap geschreven slim bekeken was en daar zelf niets of nauwelijks nog iets aan toe te voegen had.
Het Internet en de nieuws- en actualiteitsites, de interactieve fora, en de snelheid waarmee de waarheid nu sneller dan ooit de leugen achterhaald, hebben mij en anderen de mogelijkheid gegeven onze gedachten te delen met anderen in plaats van ze in een schriftje in een schoendoos te bewaren.
Dit is de grote bedreiging voor de kranten die enkel nog maar gebruikt worden om de beerputten dicht te houden of ze te bestuiven met even slecht stinkende parfum.
De echte journalisten werken niet meer bij kranten, daar werken enkel noch slaafse broodschrijvers die alle dagen diaree hebben en die hun hersenen hebben ingeruild voor piepschuim.
De echte journalisten zitten op het Internet, waar al maar meer hoog kwalitatieve en scherpe analyserende artikels en columns verschijnen. Ze zijn ongrijpbaar, onomkoopbaar, meedogenloos doeltreffend en ... gratis.
De kranten halen de vereiste oplage nog enkel door ze gratis weg te geven via school projecten, veel foto's en roddels van Paris Hilton, Britney Spears of Victoria Beckham en andere wulpse schonen, of .... gekoppeld cadeaus als de CD van Sarah Bettens bij De Morgen, de krant die anders niemand meer koopt tenzij om ermee te lachen.
Evenzo in de politiek.
De machtspolitici zijn er gehuld in mistgordijnen, knoeien in achterkamertjes dagelijks een stukje meer aan een labyrint waar men nooit uitgeraakt, en zijn enkel nog bezig met hun macht, hun postjes, hun reisjes en hun riante inkomen, of dat van hun vrienden die ze rugdekking verlenen.
De echte politici en debaters die zitten in de oppositiebanken, en worden angstvallig bestreden met clichés, verwijzingen naar een sinister verleden, en waar huidige sommige mensen zich misschien voor moesten schamen maar die . En of ze die taak goed vervullen.
Ik wil naast mijn persoonlijke bedenkingen en standpunten die ik hier neerpen, en dit voor wie het lezen wilt, graag laten meegenieten van wat anderen over de politieke ethiek en met name Fientje Moerman als actueel thema wisten te schrijven.
Luc Van Balberghe is zo één van die journalisten die een doorn in het oog zijn van de regimepers en de regimepolitici, maar wat en hoe hij schrijft maken mij tot een van zijn regelmatige lezers.
Ik moet gewoon als lezer nog eens nadenken over zijn project en idee om een nieuwe krant uit te brengen.
Op het eerste zicht een prima idee, waarnaar ik lang tevergeefs heb uitgekeken, maar niet iets om over een nacht ijs te beslissen. Een volwaardige krant opstarten kost veel geld, en wanneer men de steun van financiers binnenhaalt verliest men misschien ook zijn vrijheid.
Bovendien hebben misschien heel wat mensen die geen gedrukte krant meer kopen zich daar al bij neergelegd.
Ziehier een stukje van Luc Van Balberghe zijn hand:
Quote
Waarom is Fientje Moerman eigenlijk ooit minister geworden, en dan nog wel van economie? Wie haar ooit meemaakte op een buitenlandse missie kan getuigen dat ze nauwelijks het niveau van Prins Philippe haalde en dat ze er meer schade aanrichtte dan deuren opende. Wie haar ooit een speech hoorde houden tijdens een of andere plechtigheid op een bedrijf (als ze al opdaagde, tenminste), besefte telkens dat ze gelukkig niet het verkeerde papiertje voorlas. Zij was totaal onwetend, onbekwaam en had geen dossierkennis. Jaak Gabriëls was als Minister van Economie geniaal tegenover haar, en dat wil al iets zeggen.De reden waarom Fientje Moerman minister werd, heeft niets met politiek te maken. Ten eerste omdat ze een vrouw was. Als er quota moeten gehaald worden, spelen capaciteiten een kleinere rol. Positieve discriminatie dus. Voor haar opvolgster geldt trouwens hetzelfde. Moerman werd ook gedumpt in de Vlaamse regering als “l’oeil de Moscou” om er het reilen en zeilen te controleren en te gaan overbriefen bij dikke vriend Verhofstadt. Een derde reden wil ik hier niet vertellen, want die kadert te veel in de privé-sfeer en er is een onschuldige buitenstaander bij betrokken, maar in politieke en mediakringen is iedereen daar ook van op de hoogte.Wat heeft zij gepresteerd tijdens haar ambtstermijn? Voor de economie van Vlaanderen, totaal niets. Haar persdienst verspreidde aan de lopende band berichten om aan te kondigen welke geweldige plannen er waren en welke kleinigheden tot wereldnieuws konden opgeblazen worden, maar op een echte concrete bijdrage wachten onze bedrijven nog altijd.Wat deed ze dan wel? Benoemingen van familieleden en vrienden, geld uitdelen aan vrienden, partijleden bevoordelen, haar eigen zakken vullen. De voorbeelden zijn niet eens bij te houden, de bedragen niet te vatten.Tot het uiteindelijk fout liep en zij in een laatste wanhoopspoging haar vroegere kabinetschef Rudy Aernoudt ontsloeg of liet ontslagen. Dat was haar politieke zelfmoord. Zo blond was ze zelfs, dat ze niet wist dat je nooit met een luchtkarabijn mag schieten naar een gewonde leeuw.Nu is er een heel klein dekseltje gelicht van de hele grote beerput. Het gaat niet eens over haar ‘politieke' verantwoordelijk of over de fouten van mensen die achter haar rug en onder haar verantwoordelijkheid werken, maar over haar eigen, doelbewuste kuiperijen. En wat doet ze? Ze ‘neemt haar verantwoordelijkheid’.Me oela! Ze loopt gewoon weg, ja. En nog erger: tijdens het vluchten en struikelen en rechtop krabbelen en nog sneller weglopen graait ze uit alle schuiven nog snel de laatste banknoten mee die er nog resten.
Unquote
Geen opmerkingen:
Een reactie posten