Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

27 september 2011

Hier worden ongestraft mensen 'Vermassacreerd'


20 jaar voor recidiverende verkrachter

De correctionele rechtbank van Brussel heeft maandag Hugues J., een 40-jarige Haïtiaan, veroordeeld tot 20 jaar cel en 10 jaar terbeschikkingstelling van de regering. Na het uitzitten van een gevangenisstraf van 15 jaar voor verschillende misdrijven, waaronder verkrachting, trachtte de man opnieuw enkele vrouwen te verkrachten.Op 9 november 2009 probeerde de man een jonge vrouw te verkrachten in Sint-Lambrechts-Woluwe. Enkele dagen eerder, op 1 en 7 november, verkrachtte hij ook al twee jonge vrouwen, in Ganshoren en in Etterbeek. Een vierde keer, op 10 november, probeerde hij een vrouw aan te randen in Sterrebeek.

Hoe lang heeft die Haitiaan effectief moeten uitzitten van de eerste 15 jaar, en wie besliste om hem vrij te laten?
En waarom sturen ze die Haitiaan niet naar de gevangenis in Haiti en moeten wij dit crapuul nog onderhouden en eten geven? En zou men die man eindelijk niet eens castreren, fysiek castreren dan, desnoods via chirurgische ingreep voorkomen dat hij nog een erectie kan krijgen. Met het gevangenissysteem dat we hier kennen staat hij binnen 5 jaar terug op straat, en bij een procedurefout misschien al morgen, want wees gerust hij zal wel in beroep gaan op onze kosten.
Wat is de eer van de vrouwen hier nog waard. In andere landen steken ze die gast leven in brand of krijgt hij enkele messen in zijn lijf van de gekrenkte familie  van, de slachtoffers. Hier mogen criminelen zelfs kinderen Vermassacreren ( met knipoog naar 'Vermas'sen en 'sacra'ment), en dan krijgen ze een retraite in een of ander klooster of een enkelband die niet werkt.
Maar wie is er schuld aan dat dit tuig hier is binnengeraakt en hier zijn seksuele gangen kon gaan?
Wie zorgt voortdurend voor nieuwe slachtoffers?
Wie is mee schuldig aan getraumatiseerde slachtoffers die medisch en psychisch moeten ondersteund worden, vaak zelfs hun werk, inkomen en toekomst zagen verdwijnen ?
Wie zadelt de belastingbetalers op met de buitensporige kosten die de rechtspleging, de verdediging de experten, de behandeling en de detentie van de crimineel  met zich meebrengen?
Moeten brave mensen alle rekeningen blijven betalen en toch niet afdoende beschermd worden, ja zelfs in angst verder leven omdat de criminaliteit en het gevaar alleen maar toenemen?


Medeschuldigen aan criminaliteit en verzuimers van plichten 
Wie is dus ook schuldig aan al die misdrijven tegen de burgers? Dat is een vraag die te weinigen zich stellen.
Maar wanneer ze gesteld wordt is het antwoord: de politici, de minister van Justitie, Binnenlandse Zaken en Asiel en Migratie en de politiek gestuurde rechters.
Wanneer worden zij ooit eens gestraft voor hun wandaden, hun verzuim van plicht jegens de slachtoffers en de burgers. Wanneer dienen slachtoffers van zulke recidive criminelen eens een klacht in tegen de rechters, tegen de ministers in kwestie?
Want wij, de burgers van dit land, zijn hun werkgevers. Wij moeten dus bepalen of ze mogen blijven zitten.
Het antwoord in deze is duidelijk: in het bedrijfsleven hadden ze al lang oneervol ontslag gekregen samen met hun C4, en zonder uittredingsvergoeding.
Als ze aanspraak maken op aanzien en een dik salaris willen verdienen, dan moeten ze ook opdraaien voor hun stommiteiten. Een gewoon mens moet dat toch ook? Of zijn zij halfgoden die alleen geld mogen incasseren en nooit slaag?
Naschrift
Hoef ik het nog te verwoorden: ik ben voorstander van strenger toezicht op rechters, politie en politici en van hun hoofdelijke aansprakelijkheid voor hun fouten.
Een tuchtcommissie van bvb 25 willekeurig geselecteerde burgers en een volksvertegenwoordiger van elke partij, zonder strafblad, tussen bvb 21 en 75 jaar die minstens hoger middelbaar liepen  zouden in een commissie bij klachten moeten oordelen en straffen, zelfs moeten kunnen overgaan tot het inzetten van een ontslagprocedure. Zulks zou tegen hun normale dagvergoeding in het dagelijkse leven, en uit burgerzin moeten worden volbracht. Met de huidige communicatiemiddelen en de mogelijkheden voor directe democratie die door de technologie mogelijk is, is dit op korte termijn realiseerbaar. Dan wordt de electronische identiteitskaart misschien nog eens voor iets nuttig gebruikt. Er is immers geen democratie zonder controle en participatie.
Er kan over dit systeem wat geredetwist worden, maar het zou een verbetering zijn om de 'untouchables'
er tijdens hun werk aan te herinneren dat wij de werkgevers en de klanten zijn, zij er voor ons zijn, en wij niet voor hun.
Natuurlijk zou rechten moeten worden geleerd op middelbare school zodat iedereen zijn rechten en mogelijkheden kent, maar ook beperkt weet. Immers komen jongeren nu van school zonder dat ze enige kennis van recht hebben, zonder dat ze hun eigen belastingbrief kunnen invullen of weten wat een hypotheek is, maar wel dat er 2000 jaar geleden een man in een jurk rondliep die mirakels verrichtte en beweerde de zoon van god te zijn.

1 opmerking:

lucky9 zei

Inderdaad geen democratie zonder participatie en controle. We leven niet meer in een democratie, maar in de new-speak vorm van democratie. In feite leven we meer en meer in een zelfregulerende dictatuur.