De oogst waarvoor niet moest gezaaid worden heet roofbouw

Ik heb te doen met de Europese maar vooral Vlaamse vissers.
Het zijn harde mensen, geen doetjes dus. Waarom zou ik voor mensen die blijkbaar sterk zijn en hun eigen boontjes kunnen doppen opkomen.
Wel omdat ze al eeuwen in onze basisvoeding voorzien en nu dreigen te moeten plaatsmaken voor diepvriesmultinationals en piraatvissers.
De hoge brandstofprijzen, de enorme investering die voor een modern visserschip nodig is, de strenge reglementering waar vissers en piraatvissers elders in de wereld aan ontsnappen, de moeilijkheid om nog goede matrozen te vinden, de papieren berg waaronder elke onderneming in België gebukt gaat, maken dat straks geen van de Vlaamse vissers zal overleven.
Politici in België en Europa dat ondernemers en harde werkers ziet afslachten als kanonnenvlees van de globale piraateconomie moeten beschaamd zijn, en verdienen niet langer onze 'leiders' te zijn.
Niet dat ik alle wetten en reglementering tot behoud van de visstand en het ecologisch evenwicht afwijs, iets wat elke verstandige visser, en dat zijn er meer dan verstandige politici, evenmin doet.
Het probleem is dat de politici hier, elders en in de EU zich voortdurend schuilen achter papier, wetjes, regeltjes, en zo bezig zijn met geleuter in hun ivoren-toren-wereldje, dat ze elke voeling met de realiteit zijn verloren, en de slachtoffers van hun Eurosnobisme niet meer zien.
Weer zien ze enkel heil in nog meer controle, nog meer papier, nog meer certificaten, nog meer verstikkende regeltjes, en nooit in minder van dat.
Politici in Europa, België en Vlaanderen knijpen al de KMO ondernemers dood, en zeuren daarna dat er meer zelfstandigen moeten worden 'bijgemaakt' om jobs te 'creëren'.
Dit terwijl politici ongebreideld en voortdurend in aantal toenemen en hun inkomen alsmaar stijgt, terwijl dat al top is.

En zoals bij de boerenen hun producten, verdient nog een hele rits supermarkten, voedingconcerns en dergelijke het meest aan de vis.

Piraatvissers hebben nu zeker 30 procent van Europese visvangst in hun greep, en het neemt nog toe. Er is een grote kans dat de vis die in uw winkelkarretje belandt illegaal gevangen is. Volgens schattingen van milieuorganisaties is dertig à zestig procent van alle Europese vis gevangen door internationale piraatvissers. Ze hebben lak aan visserijquota, het voortbestaan van vissoorten of het lot van lokale vissers.Jaarlijks wordt er in Europa voor 1,1 miljard euro aan illegale vis verorberd, zo schat de Europese Unie. 'Piraatvisserij heeft een te eenvoudige toegang tot de Europese markt', geeft Mireille Thom, woordvoerster van Europees visserijcommissaris Joe Borg, toe. Uit schrik voor overbevissing legt de Europese Unie strenge visserijquota op binnen zijn territoriale wateren. Maar dankzij de constante evolutie van koelingstechnologie en transportsystemen over land en door de lucht is de vishandel de laatste jaren zwaar geglobaliseerd: op dit moment wordt ongeveer 60 procent van alle vis die op de Europese markt komt, gevangen in andere continenten.Dertig tot zestig procent van de in Europa verkochte vis is, vooral door de import, illegaal gevangen, denken milieu-organisaties als Greenpeace. Volgens diezelfde organisatie zijn er meer dan 1.300 piraatvissers actief in internationale wateren. Die varen vaak onder een valse vlag en houden zich niet aan de internationale regels die gelden voor overbevissing.Grote nettenDikwijls zetten ze, bijvoorbeeld, grote netten uit, wat een desastreuze impact kan hebben op de fauna en flora op de zeebodem. Het gaat vaak om Chinese en Koreaanse schepen, die de gevangen vis naar hun thuishavens brengen en hem van daaruit via het vliegtuig verplaatsen naar de consument. Ondertussen schaden ze ook de levenssituatie van kustvissers, die vaak wél gebonden zijn aan visserijquota en dus een oneerlijke concurrentiestrijd moeten aangaan met de piraatvissers.In België, dat slechts over een klein lapje zee beschikt en een bescheiden visserij heeft, bedraagt het aandeel van geïmporteerde vis zelfs 85 procent. "Elke container vis die door Belgische vissers wordt gevangen, wordt grondig gecontroleerd", zegt directeur Emiel Brouckaert van de Rederscentrale, het koepelorgaan van de Belgische visserij. "Maar van de 85 procent die we niet vangen, is de herkomst onzeker."Er zijn twee trajecten via dewelke illegaal gevangen vis op de Europese markt geraakt. Het merendeel landt op Europese bodem als afgewerkt voedselproduct, bijvoorbeeld diepvriesvis, en komt in die hoedanigheid rechtstreeks onze winkelrekken binnen. Maar er zijn ook Europese vissersboten die op andere continenten gaan vissen en via plaatsen waar het toezicht op de herkomst van vis minder scherp is - door onderbemanning of corruptie - toch hun toegang vinden tot de Europese markt. Een voorbeeld zijn de Canarische Eilanden, waar een team van vijf inspecteurs jaarlijks 360.000 ton vis in de mot moet houden. Een onhaalbare taak, zeker gezien het feit dat die vis ook snel moet doorgevoerd worden om bederf te voorkomen."We kennen zo een twaalftal achterpoortjes", zegt Saskia Richartz, Europees beleidsadviseur voor de zee bij milieuorganisatie Greenpeace. "De Europese Unie zou de toegangscontrole daar kunnen versterken, dat zou al een goed begin zijn. Maar op langere termijn werkt dat niet, omdat piraatvissers dan wel gewoon via andere havens de Europese Unie binnengeraken. Er moet een globalere aanpak komen. De Europese Unie is altijd veel te zacht geweest in haar aanpak van illegale visserij."Maar die aanpak wordt stilaan verstrengd. De Europese Commissie wil nu een administratief systeem in werking zetten dat de herkomst van elke vis die in Europese winkels wordt verkocht, van schip tot winkeltoonbank, vastlegt. "Zo'n certificatiesysteem is de enige sluitende manier om de toegang van illegaal gevangen vis op de Europese markt te blokkeren", zegt Thom.Maar volgens Greenpeace wordt dat niet zo simpel. "Internationale bedrijven die illegaal gevangen vis verkopen, wassen die relatief eenvoudig wit, net zoals je geld kunt witwassen", zegt Richartz. "Containers met legaal gevangen vis worden slechts half gevuld en voor de andere helft aangevuld met illegale vis."

Is er dan een gezonde aanpak mogelijk?
Jazeker, maak mij minister van zeevisserij!
Ik gooi al die overbodige politici buiten, verlaag prompt de diesel en stookolieprijs, zet controleurs aan de loskades, de vismijnen, en een richt enkele visserijpatrouilles in met supersnelle boten die aan boord controleren.
Dan kan het papierwerk door de visser tot een minimum beperkt worden.
De visquota geografisch streng maar rechtvaardig worden vastgelegd en verdeeld waarbij vissers toestemming moeten krijgen om elders dan in hun territoriale of toegewezen wateren te vissen.

Er mag enkel nog vis geïmporteerd worden uit landen die een zelfde strenge reglementering en visquota hebben. Bij een overtreding of bij echte dumping wordt de invoer vanuit dat land met een half jaar stilgelegd. Controleurs van te exporteren vis dienen door ons te worden geaccrediteerd, en multinationals die meewerken aan piraterij kunnen hier voor de rechtbank worden gedaagd voor hun buitenlandse bewuste of onbewuste medewerking.
Verwerkte vis mag enkel ingevoerd worden als er dezelfde hygiëne en oorsprong/herkomstregels gelden en de werknemers en bedrijven gelijkaardige sociale bescherming kennen en milieuregels naleven.
Alleen dat stopt piraterij en gewetenloze milieudelicten.
De prijs zou hier wellicht dezelfde blijven omdat de kosten van de vissers per kg gevangen vis fors zouden dalen. Het zou de ecologische, biologische en ethische kwaliteit sterk doen toenemen. Vissen zou terug rendabel worden, er zou in selectievere vangstmethodes en modernere schepen kunnen geïnvesteerd worden waardoor de scheepsbouw misschien terug een kans maakt. Vissers zouden dankzij meer winst, terug meer kunnen bijdragen aan de schatkist. Tegelijkertijd zou ik meer investeren in aquacultuur en daar de vissers bij betrekken, in samenwerking met alle relevante faculteiten van onze universiteiten en hogescholen.

Er zijn nog veel meer maatregelen waaraan ik denk, maar ik meen dat niemand zoveel zin en tijd heeft om dat hier allemaal te lezen.

Wat ik met de politici zou doen? Ze inzetten en omscholen voor de knelpuntberoepen: de visserij of de fruitpluk bijvoorbeeld.

Ik ben er gerust in: de vissers stemmen op mij