De moeilijke variant

Een gedicht voor Toon
----------------------------
Ik denk wel eens: "Zal ik eens wat denken."
En dan denk ik: "Nee, alles is nog niet bedacht"

Ik denk wel eens: "Zal ik eens wat zeggen."
En dan denk ik: "Nee, alles is nog niet gezegd"

Ik denk wel eens: "Zal ik eens wat doen"
En dan denk ik: "Nee, alles is nog niet gedaan"

En als alles nog niet is gedacht, gezegd of gedaan
Dan ken ik de reden van mijn bestaan.

Onlangs keek ik, vrij laat op de avond, naar een programma "Braambos", dat gemaakt wordt door een katholieke organisatie.
Daarin kwam er een reportage over het leven en denken van Toon Hermans, een briljant humorist en cabaretier die veel jonge mensen waarschijnlijk niet kennen en hem wellicht nu oubollig vinden.
Toon was een vroom katholiek afkomstig uit het Nederlandse Sittard.
Vandaar dat hij nu gretig werd gebruikt door de katholieke programmamakers om hun geloof te verkondigen, anderen te bekeren en hun te zeer beschadigd blazoen op te poetsen.
Toon die uit een zeer verarmd gezin kwam, en geen enkele wetenschappelijke opleiding genoot, was als kind een makkelijke prooi voor indoctrinatie.
Alhoewel briljant heeft zijn geest daardoor de vrijheid van ontwikkeling niet gekend en is hij, zoals zoveel mensen, nooit de hocus pocus theorieën van de religie kunnen ontgroeien. Littekens op jonge leeftijd aangebracht worden een gans leven meegedragen.
De kerk weet dat, en daarom is ze zozeer in de opvoeding van kinderen geïnteresseerd. We weten ondertussen ook dat die interesse vaak niet enkel geestelijk was maar ook fysiek.

Nu verhaalde Toon een van zijn eerste conferences, en bracht die als tachtigjarige zonder spieken weer tot leven. Het Braambos gebruikte nu het gedicht om het bestaan van god te verklaren, want niemand minder dan een gelovige Toon Hermans had dit gezegd.
Het gedicht dat hij uit de conference citeerde ging als volgt:

Ik denk wel eens: "Zal ik eens wat denken."
En dan denk ik: "Alles is al bedacht"

Ik denk wel eens: "Zal ik eens wat zeggen."
En dan denk ik: "Alles is al gezegd"

Ik denk wel eens: "Zal ik eens wat doen"
En dan denk ik: "Alles is al gedaan"

En als alles al is gedacht, gezegd en gedaan
Wat is dan de reden van mijn bestaan?

Er kan haast geen groter contrast zijn met mijn denken en benaderen dan uit mijn gedichtje en het zijne mag blijken. Beide stemmen tot reflectie: de ene als schaap die slaafs en gedwee meeloopt en 'denkt' in de kudde, geleid door een oppermachtige, alwetende,  aldoende herder, en dus gelaten meent niet meer te moeten denken zeggen of doen.
Hij berust in die ene allesomvattende leugen die hem als kind ooit werd ingebrand en waarvan hij nooit herstelde. Niemand had hem ooit op het tegendeel of op de realiteit gewezen, als dat toen al mocht en kon.
 
Op dezelfde perfide manier wordt wetenschap misbruikt en gemanipuleerd om het bestaan van een god te suggereren ( niet te bewijzen), zo ook om te trachten de evolutiewetenschap te vervangen door creationisme.
 
Ik kan als atheïst en vrijdenker alleen maar blij zijn dat ik de volledige controle heb over mijn geest, lichaam en leven, tot de dag dat ik doodga en dan alles heb gedacht, gezegd en gedaan.
Als ik dat had nagelaten, dan pas zou mijn leven geen reden van bestaan hebben gehad.

Een kleine commentaar op bovenstaand artikel vanwege Lucky9 mag hier niet ontbreken:
Als snotaap vond ik Toon Hermans al oudbollig. Dus mij maak je mij met deze tekst of toetssteen niet veel rijker. Dikwijls heb ik gedacht waarom lachen de mensen nu, befehl?

"Ik kan als atheïst en vrijdenker" vind voor een gehoor van de "te overtuigen anderen" te nauw omschreven. "Iedere mens" zou dat moeten kunnen, en kan dat ook denk ik.
In zekere zin deed Toon Hermans dat ergens een beetje en vooral zuinig. Hij relativeerde zijn omgeving en zichzelf dermate dat hij als humorist er nog succes mee oogstte ook.
Hij zou het ook volledig gekund hebben met echte contrastrijke humor zoals Georges Carlin. Allicht kon Hermans echter niet ontsnappen aan de klein-hollandse mentaliteit,noch aan de post hypnotische suggestie die uitgaat van een wekelijke onderwerping aan het ritueel van kledij-vergelijking badend in een verbaal en musicaal suggestief abacadabra
Wat mij aan de Hollanders altijd het meest gestoord heeft is nou net de bekrompen schijnheiligheid die bvb een "gristenunie" eigen is.
Ik ben namelijk ook nog altijd niet vergeten dat Nederland het eerste land was dat het taboe rond pornografie volledig doorbrak tot en met het soort waarmee 'n Mechelse rechter zich bezig hield.
Het pedoseksueel doofpotschandaal Demmink (secretaris generaal van justitie in Den Haag vanaf 2002) spreekt vandaag de dag wat pedocriminaliteit betreft voor zichzelf.
cfr De Demmink Doofpot ISBN 978-90-813699-4-7
hier te bestellen met een nauwkeurige en weloverwogen motivatie want het boek van 341 paginas is gratis en gedrukt om de tand des tijds te doorstaan.
Ongelooflijk Antoine.
Lucky9