Ik neem het artikel mbt het opstappen van M.R. Morel integraal over van Angeltjes, omdat ik volledig achter de inhoud ervan sta, eigenlijk mij heeft bespaard om hetzelfde te schrijven met andere en dezelfde woorden.
Onderaan geef volgt later nog een nabeschouwing, maar eerst ga ik de vijver verder kuisen.
Duidelijkheid vereist!
Maanden lang werd er binnen het VB oppositie gevoerd met halve waarheden en hele leugens. Maanden lang heeft men er alles aan gedaan, onder de bezielende leiding van Marie-Rose Morel, de partij de grond in te stampen. Niemand heeft ooit binnen een partij zoveel kansen gekregen als zij, niemand is ooit vanuit het niets binnen zo’n korte tijdspanne tot bij de top van de partij geraakt.
Mevrouw Morel is iemand die uit een ongebreidelde persoonlijke ambitie slechts tevreden is met het leiderschap ; zij wou en zou partijvoorzitter worden. Nadat zij zich realiseerde dat het hiervoor nog enkele jaartjes te vroeg was, ging ze voor het ondervoorzitterschap. Dat dit bij de oudgedienden niet onmiddellijk op gejuich werd onthaald, maakte haar boos. Als compromis stelde men een co-ondervoorzitterschap voor. Indien zij dit “als trouwe soldaat” aanvaard had, was er geen enkel probleem geweest binnen de partij. Pas nadat zij haar machtshonger niet kon stillen, is zij begonnen aan de onderhuidse vernietiging van de partij met een schare “ontevredenen”, onder het mom van “wij willen een ander taalgebruik, wij willen deelnemen aan de macht, wij willen weg van het cordon…” . Alle andere schermutselingen waren slechts bedoeld om in de pers te komen met een of ander sappig schandaaltje waarbij men de lade met “oprechte verontwaardiging” nog eens kon opentrekken.
Zowat alle wapens om de partij te beschadigen en te ontmantelen werden gebruikt: zowel manipulatie van collega’s en militanten als de manipulatie van de ex-partijvoorzitter via persoonlijke of intieme contacten. Liegen en bedriegen werd daarbij niet geschuwd. Het beleid heeft nauwelijks of niet gereageerd en dat moedigde aan tot meer mollenwerk.
Marie-Rose Morel liet zich gewillig en ijdel als zij is door de media bespelen, zolang zij maar kon optreden als de reine onschuld, de Assepoester die haar partij zo graag zag maar die altijd verstoten werd. Op de lange duur werd ook de Prins met een scheef oog bekeken.
Dat zij ziek werd is erg, heel erg. Dat zij beweert dat haar ziekte, en die van andere parlementairen, te wijten zou zijn aan de miserie binnen de partij is dikke zever. Niemand krijgt kanker van een gestoorde profileringsdrang. Niemand krijgt kanker van frustratie en ellende. Indien dit het geval zou zijn, dan waren er tijdens de oorlogsjaren miljoenen kankergevallen geweest en dan zouden er in de partijpolitiek vele slachtoffers vallen.
Vlaams Belang staat er niet goed voor, zoveel is duidelijk. De ontevredenen verlaten nu het schip en dat is hopelijk een goede purificatie. De ellende is nog niet geleden, want anderen zullen nu volgen. Een aantal namen zijn bij voorbaat gekend.
De partijleiding zou van deze schoonmaakoperatie gebruik moeten maken om eindelijk eens DUIDELIJK stelling te nemen en de periode van twijfel en aarzeling achter zich te laten. Nu Vlaanderen volop in de weer is om belgië overeind te houden, is er nood aan een combattief Vlaams alternatief dat de compromissen en de zoveelste onderhandelingen van de hand wijst als lapmiddelen. Er is een oplossing voor de jarenlange politieke impasse, Vlaams Belang heeft het alleenrecht op deze oplossing : Vlaamse Onafhankelijkheid, geen islamisering van Europa, herstel van de democratie, minder betutteling door Europa, erkenning van fatsoenlijk rechtse nationalistische opvattingen.
Als Vlaams-nationalist heeft men geen keuze, behalve als men eigen belang belangrijker vindt dan het Vlaams belang.
De redactie van Angeltjes,
Dit artikel integraal onderschreven door a.griffon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten