Kind te koop!

Een van de ergste vorm van mensenhandel werd, door omstandigheden buiten de wil en inzet van het gerecht, afgeremd. Het adoptiebureau Horizon dat kindjes uit vreemde landen importeert sluit zijn deuren, en dat is goed nieuw in de strijd tegen de mensenhandel. http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=901TMTOG en http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF30062008_017
Jaarlijks worden er om de "kinderwens" van veel koppels kinderen geïmporteerd uit verre landen, meestal zeer arme en dus goedkope landen waar het met rechten van mensen en zeker van kinderen slecht is gesteld. Van deze trieste omstandigheden maken adoptiebureaus en koppels met hangnaar exotisme, originaliteit en misplaatste liefdadigheid gebruik om kinderen uit hun omgeving te roven om er hier hun exotische kinderwens mee te vervullen. Deze exotische adoptiewens, waarvan zelden wordt toegegeven dat die er in de eerste plaats is om de eigen emotionele behoeften te bevredigen, genereerde in alle gevallen schreinende, laakbare en de ernstigste vorm van mensenhandel die we kennen met alle criminele excessen die ermee gepaard gaan. Onlangs nog was er het schandaal in Soedan waar door een schimmige Franse organisatie, Arc de Zoë, op grote schaal ontvoerde kinderen naar Frankrijk werden gesmokkeld. En even ervoor werd bekend dat ook Chinese kindjes die waren geplaatst maar niet afgestaan, ter adoptie werden gebracht, en waarbij de natuurlijke ouders onder druk werden gezet. En wie herinnert zich niet de berichten waar Roemeense Romanzigeuners hun kinderen te koop aanboden, wat trouwens nog steeds voorkomt in dit land dat nu deel uitmaakt van de EU.
U gelooft toch niet dat dit uitzonderingen zijn, en niet voorkomt in landen als Ethiopië of Somalië waar nu de meeste adoptiekindjes vandaan komen?
Al twee jaar op rij heeft adoptie uit Ethiopië die uit China van de eerste plaats verstoten: in 2007 kwamen liefst 88 kinderen uit dat Afrikaanse land naar Vlaanderen, of een kleine helft van alle buitenlandse adopties. Dat is dus bijna driemaal zoveel als uit China.

Hoeveel van de adoptieouders heeft zich de moeite genomen de echte adoptieomstandigheden van hun kind na te gaan?
Weinigen of geen, omdat ze weten dat het stellen van de vraag leidt tot schokkende antwoorden. Dus worden die vragen uit eigenbelang verdrongen, en wordt er een beeld opgehangen alsof het alleen om liefdadigheid zou gaan, en niet of nauwelijks om het invullen van eigen wensen.
Veel mensen zijn zo gewoon geworden dat ze al hun wensen en behoeften kunnen inwilligen, en dat alles te verkrijgen en te koop is, alsof de wereld een grote supermarkt is.
Voor het bevredigen van die behoeften is men bereid zijn ethiek opzij te schuiven en
vooral voor diegenen die over genoeg geld en of macht beschikken.

Wat men niet of onvoldoende heeft, gaat men kopen: auto's, grotere borsten, een nier, en ... kinderen. Daardoor ontstaat er een markt, en met de vraag een aanbod. De handel in alle dingen tot kinderen toe wordt gebanaliseerd en goedgepraat totdat niemand nog een vraag durft stellen om niet afgeschilderd te worden als asociaal, racist, xenofoob of verzuurd. Het gebeurt zo geleidelijk als destijds bij het oogluikend toestaan van marihuanaroken, of geminimaliseerd als het lijntje coke van Tom Boonen. Dat hoort zo in een selectief tolerante maatschappij, die minder tolerant zal reageren op dit artikel.
De handel in exotische kinderen, al is die door papierwerk tijdrovender en omslachtiger, is even resultaatzeker als op zoek gaan naar aardbeien in het winterseizoen.

Veel mensen zullen al niet meer zover gelezen hebben om hier te lezen dat ik niet tegen adoptie ben, maar tegen import van, en handel in kinderen, hoe laag de prijs en de kosten ook waren. Ik ben absoluut tegen het creëren van een markt en een kindertrafiek ter bevrediging van verlangens en stokaardjes, en zeker niet wanneer daar geld mee gemoeid is. In mijn filosofie is een adoptie of stiefouderschap gratis, en indien er kosten zijn, ook voor de opvolging, dan moeten die door de overheid worden gedragen, immers de kinderen zelf in tehuizen houden kost de overheid ook geld.
Het mag ook niet ontaarden in een systeem dat andere landen helpt hun problemen op te lossen
of ze er toe aanzet ze verder te negeren, hoe arm het land in kwestie ook is, want het leidt tot misbruik..
Waarschijnlijk hebben die geadopteerde kinderen hier een beter leven dat daar waar ze vandaan worden gehaald, maar heel zeker is dat niet. Een beter leven, is dat zoals de mensen dat hier door hun materialistische en egoïstische bril zien, want dezelfde mensen zullen vaak ook vertellen hoe gelukkig en vrolijk die mensen ginder wel zijn ondanks hun armoede?
Af en toe sijpelt er er een situatie door waarbij de geadopteerde kinderen achteraf niet zo tevreden zijn met hun ontworteling, in conflict komen met hun pleegouders en ervan vervreemden. Vele geadopteerde kinderen gaan later hun wortels en familie terug opzoeken, en vinden die gepaard gaande met veel emotie en pijn terug. Men vergeet licht dat er ook nog veel andere familieleden zijn naast de ouders.
Er worden al verschillende realitysoaps gemaakt rond dergelijke herenigingen en dit in vrijwel alle West-Europese landen, regelmatig gepaard gaand met een breuk met het adoptiegezin nadat men zijn adoptieomstandigheden heeft vernomen.

Zijn er hier in België of de buurlanden dan geen wezen meer of kinderen die werden achtergelaten? Natuurlijk niet zoveel meer als vroeger, maar er zijn er nog wel.
Daarvan is geweten dat de adoptie zeer moeilijk is, dat er zeer strenge criteria gelden, die men blijkbaar naast zich neerlegt wanneer het een exotisch kindje betreft.
En waarom dan wel, vraag ik me af.
Dit doet me nog denken aan de verschillende beroemdheden als Madonna, waar de nog levende natuurlijke ouders uit Malawi niet onverdeeld blij zijn met de adoptie van hun kind, dat op een drafje kon geregeld worden in ruil voor ...een bak geld van de beroemdheid.
Of denken we aan het gezinnetje van Angelina Jolie en Brad Pitt, die nochtans zelf kinderen kunnen 'krijgen', en er toch nog een paar gaan zoeken in verschillende landen. Misschien staat zo'n exootje chick in hun kringen zoals dat ook het geval was in de adelijke kringen in de 19e eeuw? Misschien is dit ter rechtvaardiging tegenover zichzelf of de buitenwereld voor de walgelijke hoeveelheid geld die een foto of filmpje van haar blote borsten opbrengen?
Misschien is dit in hun ogen een vorm van ontwikkelingswerk, maar met hoop geld waarmee ze dit hebben bewerkstelligd en ze hun kinderen nu rotverwennen konden ze in die landen ganse dorpen de rest van hun leven helpen door er een kliniek te bouwen, en er voor te zorgen dat de omstandigheden er zodanig verbeteren dat vrouwen hun kinderen niet meer moeten achterlaten.
Het nagestreefde geluk van de adoptieouders gaat er dankzij en ten koste van het verdriet van arme sukkels. Of dacht u dat een moeder in arme landen haar kinderen graag in de steek laat, en dat voor altijd? Dat is trouwens een van de redenen waarom het zo moeilijk is om hier een kindje te adopteren.
De adoptie van kinderen uit onze omgeving is aan versoepeling toe vind ik, maar aangezien mensen eigenlijk een soort levenslang eigendomsrecht nastreven, de kinderen zien als een levenslange brenger van vreugde en geluk, of ter compensatie van een of ander gebrek of behoefte, zal dit steeds moeilijk blijven. Waarom neemt men niet gewoon genoegen met de status van pleegouder, en moet men perse een kind "bezitten"? Er zijn nochtans heel veel kinderen die een tijdelijke of langdurige opvang nodig hebben, en er zijn veel te weinig pleegoudergezinnen. Met eigen kinderen heeft men geen eigendomsrecht en heeft men geen garanties op affectie zodra ze volwassen zijn, dus waarom zou men dit dan bijna obligato verwachten van geadopteerde kinderen of pleegkinderen.
Waarom hebben adoptiekandidaten het moeilijk met een pleegouderschap of een derschap als het hun enkel om het belang van het kind zou te doen zijn?

Dat er naar zulke organisaties als 'Horizon' gemeenschapsgeld, belastingen dus, gaat is laakbaar. Men stimuleert daarmee zulke toestanden als hierboven aangehaald, en houdt ze op zijn minst instand.
Bovendien zou met hetzelfde geld als er nu aan adoptiekinderen tot aan hun volwassenheid wordt besteed, veel meer, structureler en duurzamer hulp kunnen worden geboden zodat er geen kinderen meer geëxporteerd hoeven te worden.
Waarom kunnen mensen met adoptiewens en liefde voor kinderen zich niet inschrijven als 'fosterparents' waarbij wordt deelgenomen aan de opvang en opvoeding van de kinderen in hun eigen land door eigen ouders, familie en gemeenschap? Hierbij moet er natuurlijk argwanend en en streng waken over zulk een systeem, waarbij een dergelijke pleegouder- of beschermorganisatie zich niet verrijkt en zoals de mistige NGO's er in de eerste plaats zijn voor zichzelf, en dus als remedie erger zijn dan de kwaal.
Ik ben dus wel voor een fosterparents systeem, dat op een gecontroleerde, kostenefficiënte en voor iedereen zeer transparante manier wordt geleid, de belangen van het kind en zijn directe omgeving behartigt, alsook de inspanningen en fondsen van de pleegouder optimaliseert en vrijwaart; al zal de hoeveelheid geld die ermee zou gepaard gaan, en de geldzucht, corruptie en egoisme van de mensen kennende, het niet eenvoudig maken dit ook op lange termijn en bij sterke groei vol te houden, zoals dit ons van gelijkaardige NGO 's bekend is.
Vraag maar eens aan een Fosterparents ouder of hij weet hoeveel exact er van zijn gedoneerde geld naar het kind en zijn omgeving gaat?
Niemand kan u dat zeggen en/of bewijzen, en ook ter plaatse is dit niet te achterhalen. Dat past in de strategie van menige NGO.
Aanvankelijk misschien niet (alhoewel), maar uiteindelijk worden het bedrijven als andere, en worden het banen als andere, met belangen als andere uit de economische wereld.
Dat dergelijke organisaties de vorm van VZW hebben draagt nog bij tot het dubieuze, mistige karakter, en daardoor krijgen ze onterecht een te groot en vanzelfsprekend vertrouwen van de mensen die ze sponsoren.

Laat ik een oproep doen tot de bevoegde minister(s): stop de subsidiering van mensenhandel en uw medeplichtigheid eraan. Doek de adoptieorganisaties op. Vertel de mensen dat ze niet alles in het leven kunnen krijgen of kopen wat ze verlangen, maar dat ze wel mee mogen helpen zonder aanspraak op eigendom.
Maar ja, het is wel zeker dat uw kabinet en uw beslissingen worden gestuurd door belangengroepen en mensen die minder ethisch zijn dan u of zijzelf willen toegeven of herkennen.
Mijn oproep zal dus wel niets veranderen bij een minister zonder hersenen, tenzij mijn pressiegroepje groter en sterker wordt dan het andere.