Brussel is niet meer te redden

Tenzij Vlaanderen bereid is er een oorlog voor te voeren zal Brussel nooit meer van Vlaanderen zijn.
Dit is geen wens, noch een verwensing, en een berusting evenmin.
En aangezien Vlamingen een leidzaam volk zijn, ik zou eigenlijk lijdzaam moeten schrijven (beiden zijn hier juist), zal die oorlog er niet komen.
Vlaanderen ondergaat oorlogen, en sinds 1302 voert het zelfs geen veldslag meer.
Sindsdien kon niet verhinderd worden dat grote delen van Vlaanderen verloren gingen. (Of bevinden bvb Maninghem (in N-Frankrijk) en Waterloo zich nog Vlaanderen?)
Gelijke kansenbeleid, anti racismewetten en minderhedenbeleid zijn instrumenten bedacht en ingevoerd om anderen te helpen, nooit het eigen Vlaamse volk, dat geduid wordt als de racisten waartegen men zich mag beschermen.
Integratie is iets wat aan Vlamingen werd opgelegd, maar die dit zelf nooit mochten opleggen.
Laffe politici met Tsjevenstreken, en een koningshuis dat niet het onze is hebben ons zelfbestemmingsrecht en onze mensenrechten geschonden.
Tot voor kort spraken onze leiders onze taal nog niet eens, of nauwelijks, tenzij rond de verkiezingen. Het lijkt nog maar pas dat er in Vlaanderen nog in het Frans werd gedoceerd, en dat Franse wetten naar een krom Nederlands werden vertaald. (al is dat nu van een andere kromheid)

De Vlamingen trokken niet ten strijde, ze veroverden niet.
Ze rekenden op de democratie, de verkiezingen, waarvan Vlamingen nooit de democratische regels gebruikten noch mochten gebruiken om hun territorium te behouden of het resultaat van hun zweet. Ook nu nog
We zijn een raar volk, dat tijdens het tv journaal een beetje meewarig, haast spottend glimlacht bij het aanschouwen van de laatste groepjes weerstanders die in Brussel met wat Vlaamse vlaggen staan zwaaien voor een zaak die al als verloren wordt beschouwd.
Slechts weinigen aanzien dit ultieme verzet als wat het zou moeten zijn: dat van moedige eervolle mensen die hun volk, cultuur en identiteit niet verloochenen en deze kruimel grond niet willen opgeven.
Ik schrijf wel, ik praat wel, en af en toe roep ik eens uit boosheid, maar wanneer ik ze in hun verbetenheid bezig zie, voel ik mij een lafaard. Dan voel ik mij te laat, te klein, te oud, te lui, te slap; en wanneer mijn moed en goede voornemens dan de bovenhand willen halen, dreigen mijn vrouw en kinderen er haast mee me te verlaten wanneer ik actief aan politiek zou doen. Mijn naaste familie heeft deze reflex deels uit angst voor verandering en het onbekende, maar vooral omdat ze in politiek gedegouteerd is en er zich van afkeren. Gelukkig zijn ze er zich, zelfs zonder mijn aanmoediging, van bewust dat het Vlaams Belang het enige alternatief is.
Behalve in mythes waren er nooit vrouwen in oorlog, alleen mannen die op een goede dag zagen dat met een vlag staan zwaaien niets meer uithaalde, en die wisten dat ook zonder oorlog ze met hun volk, maar dan oneervol, zouden verdwijnen.
Nu, en daarom, begrijp ik steeds meer en beter waarom destijds veel Vlamingen heil zagen in, en hun lot en toekomst hoopten te verbeteren via het nationaalsocialisme van Nazi Germanië.
Niet mijn keuze of goedkeuring voor hun gewelddadige acties, maar ik begrijp nu waarom de ETA is ontstaan.
Ik begrijp ook het verzet van de Serven tegen de onafhankelijkheid van Kosovo dat via sluipende immigratie is bezet geraakt door Albanezen.

Daarom ook moet Vlaanderen dringend onafhankelijk worden en mag het nooit akkoord gaan met de uitbreiding van Wallonië of Brussel. Daarom moet het een federale kieskring weigeren waarmee men het platform wil creëren tot nog meer onomkeerbare verfransing en meer België waarin Vlamingen nog minder zullen te vertellen hebben.
Wij moeten ons ook niet langer laten vertegenwoordigen door Walen in het buitenland die daar het hoge woord voeren alsof wij willoos en onbekwaam waren als een demente bejaarde, en waardoor de rest van de wereld nu het beeld van gevaarlijke extremistische racistische Vlamingen wordt getoond .
De enigen die in gevaar zijn, zijn wij !

Misschien kunnen we ons valselijk troosten dat Brussel ook niet meer Waals zal zijn. Ze zal verworden tot een identiteitloze grijze muis, al zou bruine muis hier nu al beter passen.
De stad waar van iedereen wat en van alles wat is, en die tot een identiteitsloos niets is geworden, waarbinnen zich alleen nog een paar zeldzame nostalgische ketten en zinnekes roeren die België en Brussel ophemelen alsof het nog bestaat.
Het is de stad die n'importe qui heeft aangetrokken om n'importe quoi te worden. Niet de n'importe qui met geld, hoge opleiding, en rijke Europese culturele en intellectuele bagage, want die wonen in Overijse of Lasne en komen via tunnels hun werkplek binnengereden, rechtstreeks tot in hun streng beveiligde parkeergarages.
Wel de n'importe qui die legaal en illegaal op allerlei wijzen komt parasiteren en het “beter” leven nastreeft waarvoor wij mochten werken.
Denkt iemand van het dom geachte kiesvee dan, dat de grote hoop quasi analfabeten onze economie is komen redden en ze een antwoord waren voor de vergrijzing?
Dienen ze niet eerder de politieke doelen en ambities van scrupuleloze verraders voor wie na hun de zondvloed mag komen.(après eux le déluge).

De slag om Brussel is gewonnen door anderen die nooit de onzen zullen worden. Ze praten nu al luidop van het kalifaat van het noorden.
Brussel is nu al een archeologische merkwaardigheid, ingenomen door de veroveraars, en die misschien nog bij ons leven beschermd zal worden als werelderfgoed opdat onze monumenten niet plaats ruimen voor de zoveelste moskee of andere heilige huizen.
Binnen een paar duizend jaar wordt Brussel wellicht herontdekt door archeologen als een soort verdwenen Incastad, als een overrompelde verdwenen beschaving.
Men zal zich dan, zoals steeds, afvragen wat de oorzaak van het verdwijnen is, maar de komst van de barbaren met een gewelddadige godsdienst zal dan niet enkel een goede gok zijn.

De enige oplossing voor Brussel is: stoppen van alle immigratie om welke reden ook, het ontmantelen van getto’s, actief opsporingsbeleid van illegalen, actief terugkeerbeleid van allochtonen, ontnemen van nationaliteit van criminelen, verplichte en strenge inburgering, strenge aanpak van criminele activiteiten. Verplichte en streng gecontroleerde scholing en responsabilisering van de ouders waarbij steun afhankelijk wordt gemaakt van de inspanningen en vorderingen. Desnoods via internaten en halfinternaten, en afschaffen van duistere islamitische indoctrinatiescholen.

Aangezien dit op veel weerstand zal stuiten, ja onmogelijk zal worden gemaakt, wordt de mogelijkheid geopperd Brussel af te stoten aan Europa. Sommige Euroctraten zien een Brussels DC wel zitten, maar gaan we daarna niets doen met andere grote Vlaamse steden waar de problemen ook steeds groter worden in tegenstelling tot de vervalste statistieken , gemanipuleerde onderzoeksrapporten en de grove leugens ons voorhouden? ( voer voor later)

Is Brussel nog te redden voor Vlaanderen, is het nog wel Vlaanderen, willen we het nog wel redden??