Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

30 mei 2010

De parabel van de 10 vrienden.

In linkse en vakbondskringen wordt er nogal vaak geklaagd dat de armsten geen belastingverminderingen krijgen. Ze betalen al wel geen of nauwelijks belastingen maar toch wordt er naar uitgekeken, geëist dat de rijksten, en meestal de Vlamingen, de rekening van de crisis en de tekorten ingevolge wanbeleid betalen.

Voor diegenen die zich kunnen vinden in de linkse gedachtengang, die genegen zijn het opbod en de eisen van de vakbonden als progressief en een goed idee te beschouwen, zie hier de parabel van 10 vrienden die pintjes drinken.

Stel u voor dat 10 vrienden alle dagen samen enkele biertjes gaan drinken. De rekening bedraagt iedere dag 100€. (Dat maakt normaal 10€ per persoon).
Maar onze vrienden bepalen dat de factuur zal betaald worden volgens een verdeelsleutel van de belastingen. Dit geeft volgende verdeling :
De eerste 4 (de armste) betalen niets.
De 5de betaalt 1€
De 6de betaalt 3€
De 7de betaalt 7€
De 8ste betaalt 12€
De 9de betaalt 18€
De 10de betaalt 59€
De tien mannen treffen mekaar iedere dag om enkele pintjes te drinken, en zijn heel tevreden met de oplossing.
Tot de uitbater op een dag beslist van aan het groepje een getrouwheidspremie te geven: “Gezien jullie heel goede klanten zijn, geef ik vanaf vandaag een afslag van 20€ per dag. Ik zal dus nog enkel 80€ per dag aanrekenen”
De groep beslist van de 80€ verder volgens dezelfde norm te blijven verdelen. De eerste 4 betalen nog altijd niets.
De 6 anderen (de betalende klanten) wilden in eerste instantie de 20€ in 6 delen waardoor iedereen 3,33€ minder zou moeten betalen.
Maar als ze dat deden zou de 5de man moeten betaald worden om mee te drinken.
De uitbater stelde voor dat het beter zou zijn elk van de 6 een procentueel verminderende afslag te geven. Hij maakte volgende berekening:
De 5de man moet niets meer betalen. (Een arme meer)
De 6de betaalt 2€ ipv 3€ (33% vermindering)
De 7de betaalt 5€ ipv 7€ (28% vermindering)
De 8ste betaalt 9€ ipv 12€ (25% vermindering)
De 9de betaalt 14€ ipv 18€ (22% vermindering)
De 10de betaalt 50€ ipv 59€ (16% vermindering)
Hiermee moest toch iedereen tevreden zijn, dacht hij. De eerste 4 bleven gratis drinken. Er kwam zelfs een gratis drinker bij. De vijf anderen betaalden minder dan vroeger, dus…wie kon er nog iets tegen inbrengen?
Maar éénmaal buiten, begon elk van hun zijn toestand te bekijken.
“Niet serieus, ik krijg slechts 1€ van de afslag” begint de 5de.
Daarop de 6de: “En ik krijg ook slechts 1€ van de 20€ afslag, terwijl de 10de er 9€ van krijgt”
“Het is waar “ zegt de 7de “waarom moet hij 9€ krijgen, terwijl ik slechts 2€ krijg. De rijkste krijgt het grootste deel van de afslag.”
“Eén minuutje voor Brussel” roept de 1ste “wij 4 hebben helemaal niets gekregen. Dit systeem buit de armen uit.”
De 9 mannen omringen de 10de en beginnen hem uit te maken.
De volgende avond is de 10de man niet aanwezig.
De 9 andere nemen plaats en drinken hun biertje zoals altijd, tot op het moment dat er moet betaald worden: dan ontdekken ze iets heel interessant.
Ze hebben niet genoeg geld om te betalen, zelfs niet om de helft af te dokken. Dit, beste vrienden, is de gekende opmerking die velen maken over ons belastingssysteem: De rijksten hebben het meeste profijt bij een lastenverlaging.
Belast ze nog meer, beschuldig hen van rijk te zijn en ze zullen zich niet meer vertonen. Ze gaan een pint gaan drinken in het buitenland.
Voor diegene die het begrepen hebben: geen verdere uitleg nodig.
Voor diegene die het nog niet begrepen hebben: geen verdere uitleg mogelijk.

Denk er eens over na wie de rekeningen zal betalen zodra de vermogende mensen en ondernemers ons land verlaten en het 'links' laten liggen als het op investeren aankomt. Eigenlijk is dit proces nu al bezig, ik ben zelf beroepsmatig dagelijks getuige van dit proces.

Vlaanderen zou een gebied moeten zijn waar succes hebben en winst maken geen vieze woorden zijn. Waar kansen volop te nemen zijn voor mensen die vooruit willen, de capaciteiten en het intellect hebben om nieuwe uitdagingen aan te gaan zonder dat er afgunst is op wat ermee bereikt en verdiend wordt. Bedenk dat enkel een succesvolle onderneming zijn mensen goed kan betalen en werkzekerheid kan bieden.

Maar helaas, het ontbreekt hier meer en meer aan mensen die de kar trekken, terwijl er  meer en meer zijn, ook de vele quasi analfabete immigranten, die vol afgunst op de kar zitten en eisen dat iemand die nu komt trekken.
Ze eisen massaal werkgelegenheid, en de regimepolitici die nooit een enkel exporterend baantje creëerden beloven voor werk te zorgen. De VLD destijds met 250.000 banen. De NV-A nu met 500.000 banen, en het opbod is nog maar pas begonnen. Maar wie gelooft dit nu?

Natuurlijk moet er rechtvaardigheid zijn, maar ook voor ondernemers.
Straks mogen de vakbondsmilitanten en de aanhangers van sterk sociaal beleid en syndicalisme die altijd om een tournee generale roepen vragen of het ABVV, de ACV en de ACLVB de drankrekening zullen moeten betalen.

Geen opmerkingen: