“Ik kan het niet meer aanzien”, riep Stijn Meuris enkele weken geleden. Meuris had het over de politieke besluitvorming (of beter het ontstellende gebrek daaraan) en roept op om niet meer te gaan stemmen. Zelf zit ik met eenzelfde gevoel van afkeer, maar dan (ook) over de politieke verslaggeving van de laatste jaren. In plaats van objectieve en neutrale journalisten, zie ik steeds meer collega’s die aan politiek doen en die de mening van de kiezer in een bepaalde richting trachten te sturen. VRT-verslaggever Ivan De Vadder leert de politici in zijn boek lessen over hoe het beter en properder kan. Veel mooie voorstellen, maar zou De Vadder niet beter eens in de eigen stal kijken? Heeft de kiezer bijvoorbeeld niet het recht om te weten dat bepaalde moderators van tv-debatten al onderhandelingen voerden met partijen en zelfs al politieke mandaten opnamen?
We spoelen even terug naar de verkiezingscampagne van vorig jaar. Jean-Marie Dedecker zit in de studio van De Zevende Dag op de sofa bij Marc Van de Looverbosch. Gezellig wordt het niet. Het nieuws dat Dedecker een privé-detective achter de familie De Gucht heeft aangejaagd, is net uit. Dedecker deed dat naar eigen zeggen om gesjoemel bij de verkoop van gerechtsgebouwen te onderzoeken, wat zijn taak is als parlementslid. Maar Van de Looverbosch maakt van Dedecker een soort Big Brother die een gevaar is voor de privacy van elke Belg. Stellen dat Dedecker op de rooster wordt gelegd, is een understatement. Een bed vol roestige spijkers, ligt dichter bij de waarheid. Geen probleem mee ! Er is wellicht geen enkele beroepsgroep die de mensen zo beliegt en bedriegt als politici. Listige lui die spelen met uw en mijn belastingsgeld mogen/moeten hard aangepakt worden. Het probleem is dat lieden als Van de Looverbosch nogal selectief zijn in het toepassen van hun kruisverhoortechniek. De doorwinterde journalist gaat zwaar uit de bocht, wanneer hij het gesprek beëindigt met de mededeling: ‘Beste mensen, slaap op uw beide oren, want Jean-Marie Dedecker waakt in uw kast en onder uw bed.’ Een gemene paardentrap waartegen Dedecker zich niet meer kan verdedigen. What’s next ? Kathleen Cools die Terzake afsluit met: ‘U hoort het beste mensen, Filip Dewinter is nog steeds een onvervalste racist“ ?
Dedecker zegt zelf over die campagne. “Zolang de media me konden gebruiken om het Vlaams Belang in de hoek te drummen en te verslaan, was ik graag gezien. Maar op het moment dat ik in de peilingen zelf een bedreiging werd voor de traditionele machtspartijen, keerde het tij en verzamelden alle krachten zich tegen me.” Nu is de LDD-frontman nogal gevoelig aan paranoia, maar in dit geval heeft hij gelijk. Van de Looverbosch is voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Journalisten. Sinds die dag heeft niemand van dit heerschap nog lessen te krijgen in deontologie of objectiviteit. De man werd voor zijn uitschuiver binnen de VRT op de vingers getikt, maar mocht wel op post blijven. Wist u trouwens dat Van de Looverbosch ooit SP.A-gemeenteraadslid was in Mortsel ? Stel dat Jürgen Verstrepen straks LDD de rug toekeert en politieke debatten mag gaan modereren op de VRT. Iedereen zou het een schande vinden. Van de Looverbosch mag dat wel, omdat hij de juiste politieke kleur heeft.
De VRT-radio-coryfee is niet de enige. In 2007 was Phara de Aguirre klaar om op de SP.A-lijst te gaan staan. De onderhandelingen met ‘haar voorzitter’ Johan Van de Lanotte sprongen op het laatste nippertje af, omwille van financiële eisen, zo luidt het. Vandaag ondervraagt Phara nog altijd het kruim van de Belgische politiek. Greet Nagels, eindredactrice van Phara, is bovendien de boezemvriendin van Caroline Gennez. Pascal Dossche, producer van Villa Politica en dus een zeer belangrijke stem in de keuze van de gasten, frequenteert SP.A-congressen (en uitsluitend van die partij) en woont samen met een SP.A-medewerker. Verklaart dit alles het hoge aantal SP.A-excellenties dat in Phara aan bod komt ? En hoe hypocriet is dan de verontwaardiging over de overstap van Siegfried Bracke naar N-VA ? Akkoord, het was deontologisch nogal wrang dat De Strik vier dagen voor zijn overstap nog twee socialistische kopstukken - en dus tegenstanders - had ondervraagd. Maar dat blijkt op de VRT dus lang geen uitzondering. Journalisten horen objectieve scheidsrechters te zijn in politieke interviews. Ze horen geen partijkaart te hebben of al te openlijk voor een bepaalde partij te supporteren. Zouden we het aanvaarden als bleek dat de scheidsrechter van de match Club Brugge - AA Gent een tijdje geleden nog heeft onderhandeld om trainer te worden bij Gent ?
Een andere plaag zijn de straatinterviews waarmee de VRT de publieke opinie tracht te sturen. Met straatinterviews kan je alles bewijzen: je laat alleen de mensen aan bod komen die een mening vertolken die ‘proper genoeg’ is. Opvallend hoeveel mensen denken zoals politici van SP.A, CD&V en - in mindere mate - Open VLD. Heeft u al ooit een straatinterview gehoord waarin een burger radicale Vlaamse taal sprak ? Ik niet. Nochtans wijzen de peilingen toch op breed gedragen Vlaamse verzuchtingen.
Het is nu al duidelijk dat ‘de krachten’ zich dit keer verzamelen tegen N-VA. Je kan geen VRT-duidingsprogramma meer zien zonder dat iemand waarschuwt voor ‘die extremisten’. Marianne Thyssen had het in Phara over ‘radicaal taalgebruik’ en ‘onmogelijke eisen’. Waarom stak de anders zo spitante mevrouw de Aguirre haar vinger niet op om te vragen of Thyssen niet bijzonder slecht geplaatst was om dat te zeggen ? Sprak de CD&V van Thyssen drie jaar geleden niet exact dezelfde taal ? En kan je nog spreken van onmogelijke eisen als die door alle Vlaamse partijen in het Vlaams parlement werden gestemd (de vijf resoluties) ? Geen woord daarover. Waarom ? Omdat Phara de kiezer ook liever waarschuwt voor N-VA?
In Engeland geven de kranten stemadvies. Ze zijn openlijk subjectief. Bij ons doen sommige journalisten van de VRT (er zijn ook nog veel goeie) en sommige kranten het op een listige verdoken manier. Luc Van der Kelen voert nu al weken openlijk campagne voor Open VLD en tegen Leterme en De Wever. Zou het niet een stuk minder hypocriet zijn als subjectieve media openlijk zeggen of schrijven voor wie ze zijn ?
Wie op basis van deze brief P-magazine in een bepaalde politieke hoek wil duwen, moeten we teleurstellen. Wij hebben het nobele streven om elke politicus op een gelijke manier aan te pakken. In een democratie hebben alle partijen met een democratisch programma daar recht op en horen alle meningen, die niet strijdig zijn met de wetten van het goed fatsoen, aan bod te komen. Indien deze open brief niet op de opiniepagina’s van de kranten geraakt, bewijst dat alleen maar de stellingen van deze brief.
Raf Liekens, politiek redacteur P-magazine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten