Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

02 december 2010

Een persoonlijk rekord

Vandaag brak ik een persoonlijk rekord. Ik schreef  tijdens dit jaar 2010 al 135 blogartikeltjes. Met nog bijna een maand te gaan wordt dit denk ik een flinke eindspurt
Had ik al de reacties die ik op krantenfora, op andere blogs en nieuwssites, en in andere media schreef  er moeten bijtellen, dan kwam ik aan meer dan 200. Elk jaar een boek ongeveer.

Ik ontdekte dat ik nog steeds gebannen was van de website "Vandaag.be", maar dat via het delen van een artikel op mijn Facebookpagina ik nog steeds toegang kon krijgen tot de reacties/commentaren. Vandaag.be is de enige nieuwssite waar men meteen zijn commentaar gepubliceerd ziet zonder moderering. Daarom blijf ik er via het achterpoortje actief, wellicht tot grote ergernis van diegenen die mij verlinkten omdat ik iets schreef dat hun niet zinde.
Facebook is interessant als het goed wordt gebruikt, maar velen springen er lichtvaardig mee om. Bart Debie bvb weet dat ondertussen ook al.

Ik ga door, ik moet mijn innerlijke drang en geweten volgen. Ik moet mijn ergernis, woede en teleurstellingen ergens kwijt.
Het is voor mijn familie en vrienden een archief, een soort van memoires die vertellen hoe ik denk , wie ik ben en waar ik voor sta.
Alleen zij, die dit al die jaren komen lezen, die kunnen verdragen wat ik schrijf, het met mij overwegend eens zijn, en indien niet toch appreciëren wat ik schrijf, die erover nadenken, erover kunnen lachen of wenen, dat zijn mijn vrienden.

1 opmerking:

Anoniem zei

Als "gebannenne" lukte het zelfs niet om een goed punt te geven aan de twee recente reacties van een zekere A.Griffon. (men moest éérst ingelogd zijn om te kunnen/mogen reageren bij vandaag.be)
Hartelijk gefeliciteerd met Uw verwezelijkingen... een dikke duim omhoog vanwege Fikken.