Ik wou dit eigenlijk schrijven als commentaar onder een filmpje van Nigel Farage dat verscheen op Angeltjes, mijn favoriete webstek, maar het kon ook elders onder nog recentere of oudere artikels geplaatst worden.
Het werd snel een zelfstandig stukje dat als dusdanig ook gepubliceerd kan worden, vandaar dat ik het hier plaats.
"
Diegenen die erop los leefden, schulden maakten en daardoor in de penarie zitten worden beloond voor hun oogluikend toegestane verduistering en wanbeleid.
Diegenen die voorzichtig leefden, spaarden en dus schuldenloos zijn worden gestraft. Zij mogen hun gespaarde welvaart onder het mom van solidariteit afgeven en herverdeeld zien worden. Met het geld van hen die wel goed leefden en boerden worden de putten gevuld van jaren links wanbeleid, subsidieslurperij en het kopen van links electoraat. Dit terwijl de enige remedies om uit de miserie te raken zijn: harder werken, meer leren, creatiever zijn.
In sommige landen, ons wel bekend, willen ze al enige jaren met het plukken van olijven evenveel verdienen als een kernfysicus. Te dien einde werd er ook gul met Europese subsidies gestrooid. Komen daar vaak nog bij het geld dat ze in het zwart verdienen in de toeristische sector of anderzijds.
Iedereen heeft al gehoord van het verhaal van de krekel en de mier, en zal hiermee de overeenkomst zien.
Mis poes!
De mier had in het verhaal nog de mogelijkheid om de krekel wandelen te sturen. Nu hebben we in Europa die mogelijkheid niet meer, en ook Vlaanderen heeft die mogelijkheid nog niet.
Ja, dat is ook het resultaat van het Europese beleid, de ongebreidelde geldhonger, de territoriumdrang en de implementering van de socialistisch Internationale waar iedereen evenveel mag verdienen maar de linkse leiders veel meer.
Geen plaats voor uitmuntendheid, het overstijgen van middelmaat.
Zoals ik al schreef noemen diegenen die in een hangmat liggen, en diegenen die erdoor verkozen worden, dit solidariteit en rechtvaardige herverdeling.
Ik noem dit diefstal van de mier door de krekel. De mier is de dwangarbeider geworden van de krekel.
Hoe anders dan kotsmisselijk kan men worden wanneer het liedje “Het zijn zotten die werken” waarheid is geworden. En dan vragen de regimepolitici zich af waarom ze in het kotsbakje van de burger zijn terecht gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten