Groen zo failliet als hun programma en ideeën. Hoeveel hebben er de laatste tijd al adieu gezegd: Vera Dua, Adelheid Byttebier, Eloi Glorieux, Jos Stassen, Rudi Daems en Jef Tavernier de tweede lichting na Jos Geyssen en pater Versteylen vertrekt.
Waar gaan ze nu werken vraag ik mij nieuwsgierig af. In een school of een kinderkribbe, als straathoekwerker of sociaal assistente, als ontwikkelings- of welzijnswerker? Alleszins in een gecreëerde baan, één die niet productief is of producten vervaardigt die we kunnen exporteren. Een baan die geld kost aan de belastingbetalende gemeenschap, en waarvan er nooit genoeg blijken te zijn, en die altijd te weinig middelen krijgt.
Ze begrijpen misschien dat het geld voor hun natte dromen op is, verdwenen in de grote kredietzwendel waarin, door hun opbod aan eisen en verwachtingen, zij ook schuldig zijn.
Ze beseffen misschien dat de kruik die te water gaat nu gebroken is, er teveel gebakken lucht werd verkocht dan er domme klanten voor zijn.
Terug aan de leiding, ook van even weggeweest, Mieke Vogels.
Misschien bezet ze de enige zetel die groen nog kan redden in de volgende verkiezingen, al twijfel ik daar sterk aan.
Met groen is inderdaad geen droog brood te verdienen en iedere andere partij heeft wel een groen light versie in zijn ijskast liggen. Er staan wellicht een aantal naïeve groene kneusjes met wollen sokken en ongewassen rastas aan te schuiven om CO2 rechten te gaan kopen in Zimbabwe en ervoor te ijveren dat wij straks dubbel zoveel moeten betalen voor onze energie.
Daaronder typetjes die rondlopen in een Che t-shirt en Arafat sjaal, dwepen met de verlichting die de Islam en alle migranten ons kunnen brengen. Die een stimulans zijn voor mensenhandel door hun aanhoudende roep om regularisatie van vreemdelingen en de deportatie van "adoptiebeschikbare" kinderen.
Die met het uitdelen van voedselpakketten een ongebreidelde groei van de populatie aanmoedigen in gebieden waar niemand in staat is in zijn eigen levensonderhoud te voorzien.
Groenen, behalve misschien sommige van de nu ontslagnemenden ( maar in betwijfel het), staan er nog niet bij stil hoe contradictorisch hun gedachten zijn met de wenselijke en haalbare realiteit en met een ideale moderne samenleving waar volgens de Darwin-natuurwet de sterkse en de slimste zullen overleven. ( ik noem even een makkelijke contradictie: die tussen vrouwenrechten en de islam)
Valse idealisten zijn er altijd al geweest, zoveel als valse profeten ( echte profeten bestaan niet)
Met groen: dag welvaart, dag economie, dag werk, dag comfort... en welkom multicul, welkom eindeloze transfers naar Wallonië en de derde wereld, welkom Vlaamse verarming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten