Dit is een onderwerp dat mij al lang bezighoudt. De kaste van ongenaakbare, ongecontroleerde halfgoden waartoe ook de deurwaarder behoren.
Nu verscheen er een korte post bij de lezersbrieven op de website van het Nieuwsblad die over deurwaarders handelde. Als ze die titel dragen dan lees ik ze altijd, zelfs al zijn ze kort.
Ik zou erg graag een verzameling ervaringen van mensen met deurwaarders aanleggen waaruit wel zou blijken dat deze, meestal in dure auto's rondrijdende figuren, gestandardiseerde exploten afleveren in minder tijd dan een postbode, doch betaald als een vorst.
In deze tijden zijn er weinig zelfstandigenberoepen die zo goed floreren als de deurwaarder, naast die van curator, advocaat, gerechtelijk expert en begrafenisondernemer.Al is die laatste onderworpen aan economische concurrentie, en nog graag gezien in het dorp.
Ik wou zo wel eens te weten komen waarom iemand voor het vak van deurwaarder kiest, want het kan nooit een prettig beroep zijn dacht ik zo, maar ook of er een van vader op zoon traditie bestaat. Een deurwaarderdynastie dus.
Welke praktijken, legale en niet legale , welke intimidatie en pesterijen gebruiken de deurwaarders nu eigenllijk waardoor ze voor hyena's of jakhalzen of gieren worden benoemd, en hun naam zonder enige achting uitgesproken wordt in tegenstelling tot de dokter.
Daar waar vroeger het zelden voorkwam dat iemand in aanraking kwam met een deurwaarder, kan men nu wel zeggen dat vrjwel iedereen er al eentje over de vloer heeft gehad.
Wie kent de grenzen van die deurwaarders hun macht, wie kent zijn eigen verzet en verdedigingsmogelijkheden? Wat verdienen die nu eigenlijk daarmee, en moeten die zoals ondernemingen geen publieke blansen neerleggen? Of zouden ze dat niet moeten?
Vanaf nu ga ik hier op deze blog continu onderzoek en bevindingen bijeenbrengen.
Veel te lange tijd een is dit een taboe onderwerp gebleven en niemand lijkt daarover graag te praten want het verhaal is vaak zeer emotioneel persoonlijk en gevoelig en men schaamt zich ook voor wat er is gebeurt. Ook is men bang voor de macht van de deurwaarder omdat er nog veel van zijn goede wil afhangt en het altijd nog erger kan als men problemen heeft. Op die schaamte en angst het nog erger te maken is het taboe gebaseerd, en daarom hebben deurwaarders al sinds mensenheugenis hun gang kunnen gaan.
Bovendien kosten gerechtelijke procedures en verzetten veel geld. En aan dat geld ontbreekt het nu vaak in dat soort situaties om wat te ondernemen, en weet vrijwel niemand waar men met zijn klachten terecht kan. Dat weten deurwaarders maar al te goed.
Ik richt bij deze een oproep aan iedereen die hierover iets te melden of bij te dragen heeft.
U kunt uw ei kwijt in de commentaar onderaan deze blog door te klikken op "comments"
Interessant zijn ook bestaande bewijzen en onafhankelijke getuigenissen.
Mocht de informatie relevant blijken dan hoop ik die gebundelde informatie in handen te kunnen geven van de bevoegde juridische en politieke instanties om adequaat en snel te reageren.
Ziehier de post in de lezersbrieven van de website van het Nieuwblad en mijn reactie erop:
Deurwaarders
De socialisten gaan dan toch, op het einde van de rit, nog iets goed proberen te doen, namelijk de deurwaarders- de hyena's van de maatschappij - aan banden leggen. Dit is eens wat anders dan steeds de gewone burgers te beperken in hun vrijheid, nietwaar Johan?.
hugo bellen
Dat wordt tijd
Voor zover ik mij herinner was dit reeds eerder een voorstel van het Vlaams Belang!
Als dit waar is, is dit inderdaad eens een goede maatregel, want zeer vele deurwaarders voelen zich oppermachtig, gedragen zich zeer arrogant en worden nauwelijks, zelfs helemaal niet gecontroleerd. Men moet natuurlijk daarmee oppassen niet af te glijden naar een wetteloze maatschappij waar geen enkel vonnis nog kan worden uitgevoerd. Wel moet er dringend meer werk worden gemaakt van mediatie, en is een grotere rol voor een vrederechter en eventueel een begeleider weggelegd. Er moet ook naar haalbare oplossingen voor alle partijen worden gestreefd.
Ze mogen dit snel invoeren, maar ze mogen er geen haastwerk en verkiezingsstunt van maken enkel gericht op hun achterban van asielzoekers, migranten en dubieuze figuren.
Dus ook voor zelfstandigen/handelaars en alle werknemers.
Dat te pas en onpas gebruikte inbreken met slotenmaker en politie moet zeker beter gecontroleerd worden.
Ook moet er een strenge controle komen op de aangerekende kosten, de in beslag genomen gelden en het beheer van de rekeningen, en vooral niet te vergeten: de openbare verkopen. Wat dit laatste betreft zou er op een rechtvaardige prijs moeten worden toegezien en combines en louche afspraakjes onmogelijk maken, en die zijn er nu nog bij de vleet. Ook moeten de tarieven duidelijk, eenvoudig en eenvormig zij en publiek gekend en eenvoudig controleerbaar bvb via internet. Bovendien moet er een onafhankelijk orgaan komen voor klachten, controle en sanctionering.
Hetzelfde zouden ze ook nog mogen doen met curatoren die ook vaak hun macht en aanstelling misbruiken.
Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'
Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'
Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten