Ik vind het erg telkens wanneer ik de vrijwilligers van het Rode Kruis zich zie inzetten wanneer er een beroep op wordt gedaan.
Ik ken de beweging niet goed genoeg om te weten of belangeloos en gratis ook echt wel belangeloos en gratis is, dan wel of er bij een interventie premies worden betaald. Zeker is wel dat de verkoop van stickers en gadgets ten voordele van het Rode Kruis zonder vergoeding gebeurt door de vrijwilligers.
Wat zet mensen er toe aan om dit te doen? Voor de echte en oprechte actieve leden beslist de wens anderen in nood te helpen vanuit medeleven en medevoelen zonder enige wederdienst, status of vergoeding na te streven. Maar gaat dit motief wel op voor iedereen van dit instituut?
Wie staat de klussen op te knappen, de stickers te slijten, of opleidingen te volgen in weer en wind tijdens hun vrije dagen? Onafgezien van enkelen die kicken op een uniform, die dit voor het verenigingsgevoel, of voor de actie, de spanning en het bloed zijn er de betaalde elite en Rode Kruis managers en bestuur.
Wie ooit in Genève de directeurs in dure pakken heeft zien aan en af rijden in de grote sleeën, sommige met chauffeur, en gezien heeft in welke luxe en mondaine kantoor ze zich daar bewegen en er de wereld organiseren begrijpt waarom wij het hier met niets minder kunnen doen dan met een princes van koninklijken bloede. Stel je voor dat Astrid en de adel helemaal niet en nooit aan liefdadigheid zouden doen, dan zouden ze hun sympathie wel snel verspelen. Hun liefdadigheidsengagement is de camouflage die hun helpt hun verheven status en erbij horende dotaties en rijkdom aanvaardbaar te maken voor de onderdanen. En natuurlijk voeren ze dat toneelstuk al zo lang op dat ze het zelf zijn gaan geloven, en zeer geloofwaardig overkomen. Stel dat ze helemaal niet liefdadig en sociaal geëngageerd waren? Zouden de mensen deze gedoteerde en weledelgeboren figuren nog tolereren en betalen?
Maar wat doen zij concreet voor het Rode Kruis behalve een boektje bloemin in ontvangst nemen en eens een vergadering voorzitten? Gaat er iets van hun fortuin naar het goede doel van het Rode Kruis, of juist andersom?
Staan ze ooit eens mee in de regen, op de bres of met hun voeten in het bloed? Nee dan zouden ze wel in zwijm vallen.
Behalve als alibi voor hun gezegende positie en fortuin hebben ze dit niet nodig, en men kan zich afvragen of al die schijnheiligheid wel nodig hebben en verdienen.
Ach ja, voor een handdruk, een glimlach of een complimentje van een echte prinses daar worden velen week van. Maar ook de Rode-Kruis-top voelt zich daardoor ook een beetje koninklijk en verheven, en wordt hun belang gemeten aan de afstand die ze van de prinses verwijderd staan op de foto.
En of de prinses deze functie of titel belangrijk vindt. Ze vreest immers een schisma bij het nog unitaire Rode Kruis en voelt misschien bij opdeling haar positie en de erbij horende gratis public relation wankelen. Daarom heeft ze de hulp van Verhofstadt al ingeroepen om de gemoederen tot bedaren te brengen en de beweging te doen afzien van een splitsing in een Vlaamse en een Waalse afdeling. Ga maar eens na beste vrijwilliger en donateur hoeveel er van Uw zweet en bijdragen aan het mee-eten zijn en of het niet veel minder kan? Het is tenslotte een goed doel niet?
Ouaarde landkenoten, t'is ik eb et Rote Kruis notik voor mijn imago, ter verantwoorting van mijn positie en dotatie.
Ik ken de beweging niet goed genoeg om te weten of belangeloos en gratis ook echt wel belangeloos en gratis is, dan wel of er bij een interventie premies worden betaald. Zeker is wel dat de verkoop van stickers en gadgets ten voordele van het Rode Kruis zonder vergoeding gebeurt door de vrijwilligers.
Wat zet mensen er toe aan om dit te doen? Voor de echte en oprechte actieve leden beslist de wens anderen in nood te helpen vanuit medeleven en medevoelen zonder enige wederdienst, status of vergoeding na te streven. Maar gaat dit motief wel op voor iedereen van dit instituut?
Wie staat de klussen op te knappen, de stickers te slijten, of opleidingen te volgen in weer en wind tijdens hun vrije dagen? Onafgezien van enkelen die kicken op een uniform, die dit voor het verenigingsgevoel, of voor de actie, de spanning en het bloed zijn er de betaalde elite en Rode Kruis managers en bestuur.
Wie ooit in Genève de directeurs in dure pakken heeft zien aan en af rijden in de grote sleeën, sommige met chauffeur, en gezien heeft in welke luxe en mondaine kantoor ze zich daar bewegen en er de wereld organiseren begrijpt waarom wij het hier met niets minder kunnen doen dan met een princes van koninklijken bloede. Stel je voor dat Astrid en de adel helemaal niet en nooit aan liefdadigheid zouden doen, dan zouden ze hun sympathie wel snel verspelen. Hun liefdadigheidsengagement is de camouflage die hun helpt hun verheven status en erbij horende dotaties en rijkdom aanvaardbaar te maken voor de onderdanen. En natuurlijk voeren ze dat toneelstuk al zo lang op dat ze het zelf zijn gaan geloven, en zeer geloofwaardig overkomen. Stel dat ze helemaal niet liefdadig en sociaal geëngageerd waren? Zouden de mensen deze gedoteerde en weledelgeboren figuren nog tolereren en betalen?
Maar wat doen zij concreet voor het Rode Kruis behalve een boektje bloemin in ontvangst nemen en eens een vergadering voorzitten? Gaat er iets van hun fortuin naar het goede doel van het Rode Kruis, of juist andersom?
Staan ze ooit eens mee in de regen, op de bres of met hun voeten in het bloed? Nee dan zouden ze wel in zwijm vallen.
Behalve als alibi voor hun gezegende positie en fortuin hebben ze dit niet nodig, en men kan zich afvragen of al die schijnheiligheid wel nodig hebben en verdienen.
Ach ja, voor een handdruk, een glimlach of een complimentje van een echte prinses daar worden velen week van. Maar ook de Rode-Kruis-top voelt zich daardoor ook een beetje koninklijk en verheven, en wordt hun belang gemeten aan de afstand die ze van de prinses verwijderd staan op de foto.
En of de prinses deze functie of titel belangrijk vindt. Ze vreest immers een schisma bij het nog unitaire Rode Kruis en voelt misschien bij opdeling haar positie en de erbij horende gratis public relation wankelen. Daarom heeft ze de hulp van Verhofstadt al ingeroepen om de gemoederen tot bedaren te brengen en de beweging te doen afzien van een splitsing in een Vlaamse en een Waalse afdeling. Ga maar eens na beste vrijwilliger en donateur hoeveel er van Uw zweet en bijdragen aan het mee-eten zijn en of het niet veel minder kan? Het is tenslotte een goed doel niet?
Ouaarde landkenoten, t'is ik eb et Rote Kruis notik voor mijn imago, ter verantwoorting van mijn positie en dotatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten