In Nederlandse kranten verscheen, waarschijnlijk uit enige bewondering, een artikeltje waarin vermeld wordt dat de koning vorig jaar 110.000€ uitdeelde aan mensen die om hulp vroegen. Dat zou een kwart meer zijn dan in 2008. Hij ontving daarvoor ca 500 bedelbrieven, wat dus neerkomt op ca 200€ per gift.
Zo heeft hij de harten van 500 royalisten gekocht, mensen die wel wanhopig moeten opkijken naar een soort halfgod/mecenas.
En zo blijft de operette-mythe, het sprookje van Grimm in stand.
Daar waar mogelijk schreef ik ter informatie van de Nederlandse lezers in de reactiemodule van de krantenwebsite:
Tijdens een zoveelste opvangcrisis voor asielzoekers begin 2010, kwam de koning in het nieuws omdat hij een oude conciergewoning aan zijn kasteel in Ciergnon ter beschikking stelde voor opvang van asielzoekers, 4 Afghanen. De verloederde oude woning werd verbouwd en gemoderniseerd op kosten van de belastingbetalers.
Vorige week raakte bekend dat de koning daarvoor 40€ per asielzoeker per dag opstrijkt ofwel 40x4x30= 4800€ per maand of 57.600€ per jaar terwijl zijn krot een meerwaarde kreeg door de verbouwingen. Het is mij niet bekend met hoeveel eigendommen hij dit al heeft geflikt.
Monarchieën zijn dure operette-circussen met hoedjes, uniformen, sabels, kastelen en banketten. Het is mij een raadsel waarom zo veel mensen houden van een koningshuis als men weet dat er veel bloed en miserie van ONDERdanen aan hun handen kleeft via oorlogen en terreur, en waarbij de adel nooit een leven liet tenzij door zich te verslikken in een kreeft.
Nu zijn ze gul met geld dat ze rechtstreeks en onrechtstreeks van de belastingbetaler melken. Hun echte eigen fortuinen zullen nooit bekend raken, noch aangesproken worden. Iedereens inkomen en bezit is min of meer publiek bekend en, belast, maar niet dat van het koningshuis. Er is nog werk voor John Crombez, de belgische staatssecretaris voor fraudebestrijding, als hij het durft tenminste.
Erfelijke monarchieën en adel horen niet in een democratie, zijn een duur anachronisme in de 21ste eeuw, en wij zijn niet langer mieren en hun ONDERdanen. Laat de sprookjes voor wat ze zijn en geef steeds duiding aan de kinderen na het vertellen van een sprookje. Dat doen we toch ook rond heksen, spoken en duivels?
Ik wijdde al in februari 2010 een artikel aan deze koninklijke opvang van asielzoekers in Ciergnon http://agriffon.blogspot.com/2010/02/is-het-wel-echt-persoonlijk-bezit-van.html .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten