Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

04 mei 2009

Mijn zoon werd op de trein beroofd.

Het overkomt hem niet alleen, en het is evenmin een uitzonderlijk gebeuren. Eerder een alledaags feit dat door de regimekranten en de oooo, als banaal wordt aanzien. Men heeft het liever over de nieuwe haarkleur of opgespoten lippen van Axel Red, of de schreew-CD van Barman. Alsof dat de Vlamingen wat kan schelen zeg.
Ik hoef het julie, wellicht zelf ervaringsdeskundigen, misschien niet meer te vertellen, maar inderdaad: het wordt steeds erger, en ik hoef daar geen neponderzoek van een ingefluisterde professor voor.
Mijn zoon is dus recent tijdens de spits beroofd, op de trein tussen Brussel Noord en Zuid. Gelukkig zonder geweld. Vanwege de Noordafrikaanse allochtonen uiteraard. Het had ook anders, zoals bij Joe Van Holsbeek kunnen aflopen, flitste door mijn hoofd.
Hij is gelukkig enkel zijn boekentas, zijn agenda wat studiedocumenten, en een paar boeken (die hun koranpetje ver te boven gaat) kwijt, maar de dieven zullen gedacht hebben dat er misschien een laptop inzat.
De conducteurs en controleurs hebben het op dit korte traject en de vele stops te druk om alles te controleren en ondertussen de reizigers bij het in en uitstappen in het oog te houden. Het krapuul stapt op in zuid en stapt een of twee stations verder af. Hun companen staan daar op het perron te wachten, om de buit aan te pakken en te verdwijnen in de massa. Waarschijnlijk rijdt het tuig de hele dag van zuid naar noord en visa versa, met hetzelfde kaartje.
En de controleurs staan machteloos zeggen ze volmondig bij aangifte. Ze mogen toezicht houden,... toekijken dus. Doen ze iets anders, dan komen ze zelf in de problemen, en dus zijn ze liever bange haas dan dode haas. (of bange Jan dan dode Jan). Mijn zoon is minstens al aangifte gaan doen. Dat kost wat tijd maar dan prijkt het tenminste in de statistieken. (althans dat denk ik)
Kathleen Van Brempt zou als oplossing nog meer toezichters en camera's plaatsen, ... om verder toe te kijken hoe ons land naar de kloten gaat. Ik hoop dat zij en haar linkse multicul-companen vanaf nu heel vaak de tram en de trein nemen, liefst in en naar de prachtwijken. Dan zullen we snel van die sukkels verlost zijn.
Als jullie dan wat zouden zien gebeuren beste lezers: kijk dan de andere kant uit en doe alsof je niets gezien hebt.
Voorwaar een juiste en mooie slogan van het Vlaams Belang: "Dit is ons land".
We zullen het terugkrijgen, terugnemen.
We zijn weer een ervaring rijker, en weten weer waarom we op hen moeten stemmen. Al heb ik daar veel meer redenen voor.

2 opmerkingen:

lieve zei

Erg!
Hetzelfde meegemaakt in Hasselt op het perron. Natuurlijk was daar geen enkel toezicht, geen bewaking, niets! Het schorem kan zijn gang gaan. Ondertussen zitten de controleurs wel ijverig te kijken of je vervoersbewijs wel klopt, en zo van die gemakkelijke dingen. Mijn portefeuille hadden de schurken beet, mijn handtas mocht ik nog houden. En blij dat ik was...
Procureur Rubens van Hasselt liet even later doodleuk weten dat de zaak geseponeerd was...

Anoniem zei

"De trein..is altijd een beetje avontuur" was een mooie leuze, helaas is dit reeds lang voorbij.
Jullie kunnen mij misschien van egoisme beschuldigen, maar toch ben ik blij in Zeebrugge te wonen : wij hebben nog géén last van "zichtvervuiling" en andere "ongemakken" die de multi-KUL-tuur meebrengen...gelukkig maar !
Oprecht Vlaams medeleven, de Fikken.