Al is Derk Jan Eppink geen Vlaming

Van zijn hand verscheen een interessante collumn die wij voor de volledigheid ter ieders informatie op deze blog publiceren.

Ik dank Derk Jan Eppink.Al is hij geen Vlaming, hij heeft met zijn journalistiek werk al meer voor Vlaanderen gedaan dan de regimekranten en hun meesmuilende loonslaven. Hij ziet verbanden en wijst op anomalieën collusie en belangenvermenging in dit zieke land, ja hij zoekt en vindt corruptie, bedrog en staatsintrigesterwijl de kwaliteitsjournalisten wat schrijven over Britney Spears. Er zijn gelukkig ook nog enkele goede Vlaamse journalisten al zijn die allemaal buitengekegeld bij de traditionele kranten, na telefoontjes van Verhofstadt of zo. Ik wil hun met de lofbetuiging aan Derk Jan niet in de schaduw zetten, maar het is wel bewonderenswaardig dat een Nederlander zo'n gevoel en interesse voor Vlaanderen heeft. ( Is er trouwens ook een kritische Vlaming te vinden die de politiek in Nederland op een dergelijke en continue wijze opvolgt zoals hij dat hier doet ?)Het geeft alleszins aan wie op het goede spoor zit van legitiem verzet , en dewelken lijdzaam laten begaan en zich elke verkiezing weer laten rollen door de politieke clans, de baronieën, de politieke dynastieën en de sjacheraars in de politieke achterkamertjes en loges.Hij is de externe koortsthermometer, en die geeft 42°C aan.De staat en haar politici ijlen, en aspirine helpen niet meer. Al is hij een Nederlander, hij krijgt van mij een Vlaamse Uilenspiegel nominatie.

Ziehier het artikel:

Van Hecke & Michel - door Derk-Jan Eppink

Hotel Van Hecke en roofridder Michel

Men moet de kat niet op het spek binden. Dat geldt zeker voor Johan Van Hecke. In 1996 kreeg ik met Van Hecke te doen toen ik politiek redacteur bij De Standaard was. Ik volgde de kamerdebatten over de kaderwetten van Dehaene, een soort volmachtenbewind. CVP-kamerlid Van Hecke schitterde door afwezigheid. Elke ochtend zei de kamervoorzitter dat hij was ‘ziek gemeld’. Even later bleek dat Van Hecke door Afrika reisde om een christen-democratische denktank in Zuid-Afrika op te richten. Té ziek voor de Kamer en toch wereldreizen maken!
Van Hecke was woedend

Ik berichtte over het spagaat tussen zijn Afrika tournee en zijn ziekmelding. Van Hecke keerde terug en was woedend. Hij ontkende alles. Maar de Handelingen van de Kamer waren een sluitend bewijs. Elke dag stond er: ‘Van Hecke ziekgemeld’. Het achterliggend motief was dat Van Hecke met zijn ziekmelding het volle parlementaire salaris behield. Zijn fysieke afwezigheid zou anders tot een korting leiden. Ik heb later vrede gesloten met Van Hecke. Hij was uiteindelijk wel aimabel maar ik heb één ding onthouden: bind deze kat niet op het spek!
Verkiezingen in Oeganda

De verhalen van Knack over ‘Hotel Van Hecke’ verwonderen mij niet. Van Hecke werd in Europa, intussen als VLD-lid, op het spek gebonden. Hij doet ontwikkelingshulp, reist door de ACP landen en zetelt in de Zuid-Afrika delegatie. Hij verklaardde de verkiezingen in Oeganda ‘free and fair’ nog voordat de stembussen waren gesloten. Hij onderhoudt goede banden met regeringsleider Museveni die overigens verantwoordelijk was voor de instabiliteit in Rwanda en Oost-Kongo, wat leidde tot diverse bloedbaden van formaat. Museveni is een moordenaar, maar dat verschil kan Johan helaas niet meer maken. Hij profiteert mee van het regime.
Een belangenconflict dat grenst aan bedrog

Als Van Hecke een hotel bezit of exploiteert moet dat formeel staan in zijn opgave van financiele belangen op de website van het Europees Parlement. Maar daar staat: ‘niets aan te geven’. Het Europees Parlement moet dit grondig onderzoeken. Hoe kan Van Hecke onafhankelijk oordelen over ‘vrije en eerlijke verkiezingen’ in Oeganda indien het regime in Kampala hem een hotel met staatspremies laat exploiteren? Dit is een belangenconflict dat grenst aan bedrog. De kat smult heerlijk, maar het volk bloedt.
De familie Michel

Nog veel ernstiger is het belangenconflict van de familie Michel. Vader Louis is in de Europese Commissie verantwoordelijk voor ontwikkelingsbeleid en humanitaire hulp. Zijn zoon Charles heeft dezelfde portefeuille in de Belgische regering. De Michels zijn dikke vrienden van de Waalse ondernemer George Forrest, topman van George Forrest International (GFI) in Wavre, het kiesdistrict van de Michels. Een groot deel van GFI’s activiteit, het exploiteren van bodemschatten, vindt plaats in Katanga en het Afrikaanse GFI-hoofdkwartier staat in Lubumbashi.
Dan is hij uit de weg

Loulou Michel is regelmatig in Centraal Afrika. De Europese Commissie vindt dat best want dan loopt hij de Commissaris van Externe Betrekkingen, mevrouw Ferrero-Waldner, niet voor de voeten. Loulou kreeg er vrij spel. Hetzelfde geldt voor zoon Charles. MR-leider Didier Reynders laat hem lekker door Afrika toeren; dan is hij tenminste uit de weg.

Belangenbehartiging

Maar wat doen die Michels daar? Zij behartigen er de belangen van hun vriend George Forrest. Een kritisch, vertrouwlijk rapport van de Belgische consul-generaal aan het ministerie van buitenlandse zaken over GFI raakte enige jaren geleden in handen van George Forrest. Met dank aan toenmalig minister Louis Michel. Het rapport werd daarop verticaal geklasseerd. De Delcredere dienst gaf aanvankelijk een ‘negatief advies’ voor staatswaarborgen aan GFI-activiteiten in Kongo. Loulou greep in en Delcredere draaide bij.
Na de moord op Laurent Kabila in 2001 was Loulou Michel direct ter plaatse om diens zoon Joseph aan de top te krijgen. Daarmee werden de exploitatiecontracten van GFI veiliggesteld. Loulou liep in Kongo zelfs rond met een GFI-petje op. Daar zijn foto’s van. Zoon Charles speelt mee in hetzelfde spel en zette zich altijd in voor staatswaarborgen ten behoeve van GFI. Wavre is GFI - met 15.000 werknemers wereldwijd - en de Michels dankbaar.
La conspiration du silence

Nu zou je denken dat dit leidt tot parlementaire onderzoeken, onderzoeksjournalistiek of publiek protest. Maar niets. Er is een conspiration du silence. In het Europees Parlement is iedereen in de ban van de ‘verrukkelijke visies’ van Loulou die inderdaad passioneel kan spreken. In de Commissie is men zo blij als een kind als Loulou weer eens rond de Grote Meren reist. Opgeruimd staat netjes. In de Kamer zit de CDV nu in de regering met de MR en stelt ook geen vragen meer. Zelfs ‘hotel Van Hecke’ was voor kamervoorzitter Van Rompuy al te veel.
Drie katten op het spek. Van Hecke is nog maar een amateur die een post-Europese carrieèe zoekt in een hem onbekende sector. De Michels vreten met volle teugen. Het Belgisch systeem mist een zelfzuiverend vermogen en vervuilt zichzelf met corruptie. Het gevolg daarvan is publieke afstomping in Vlaanderen en uitgebuite mensen in Afrika. Dat ongestrafte ‘kat-op-het-spek-systeem’ verloedert zienderogen tot de Rotten Heart of Europe.

Derk-Jan Eppink