Er zijn op de krantenfora toch nog een aantal belgicisten en koekendozenmonarchisten actief die de toespraak van de koning (en Di Rupo) komen verdedigen, ja zich kanten tegen mensen die zich voor de zoveelste keer geschokt en beledigd voelen in hun Vlaams zijn.
De Vlamingenhatende Vlaming bestaat. Of zijn ze compulsief naïef en masochistisch?
Ik tracht hen dan met mijn reactie duidelijk te maken dat Vlaams Nationale politici en hun kiezers niet tegen Walen als mens zijn, niet tegen een onafhankelijk voorspoediger Wallonië of een Wallonië dat zich aansluit bij Frankrijk of Luxemburg. Ze zijn voor een vrij en onafhankelijk Vlaanderen in een moderne goed bestuurde republiek zonder Middeleeuwse monarchie die haar rechten veroverde met een zwaard, kanon en miserie, hier of in Sexen Coburg. Ze willen komaf maken met de meer dan 180 jaar exploitatie en dominantie, de corruptie, misbruiken, geldtransfers, territoriumroof en cultuurverdringing door Franstalige politici en een koningshuis en adel met een heel persoonlijke egoïstische agenda. Deze Vlaamse onafhankelijkheidswens is niet tegen de gewone Waalse burger gericht. Ook al veroverde en onderdrukten vele landen (via hun eigen monarchieën en adel) Vlaanderen al de vele voorbije eeuwen, toch houden wij ermee nog goede banden. Dat kan toch ook verder met Wallonië?
Veel mensen verafgoden nog een koning. Ze leven met gedachten nog in sprookjes, of wellicht komt het omdat ze ooit zijn ring eens mochten kussen, op een van zijn feestjes mochten zijn, een titel toebedeeld kregen, of omdat ze met wat lieve ingestudeerde zinnen wat aandacht kregen van de lieftallige in de strijd geworpen Mathilde en Astrid, en destijds Fabiola. (toch meer dan wat Paola ooit deed)
Mathilde Astrid die voor hun sporadische sociale 'werk', handjesschudden en koffiekletsen voor deze bezigheid als gewone stervelingen slechts een schijntje zouden verdienen van wat nu op hun dotatierekeningrn wordt geschreven. 'werk': ik schrijf het bewust tussen aanhalingstekens omdat zij nog nooit een pamper hebben vervangen, nooit een plas braaksel hebben opgekuist, nooit een emmer en een dweil hebben vastgehad, en die wanneer de miserie te expliciet en vies werd, of ze het beu waren, al na een half uurtje, terug naar hun paleis terugkeerden.
Met hun loon konden we alle echte hulpverleners een flinke loonsverhoging geven of er enkele honderden meer te werk stellen.
Het wordt tijd dat ze van hun imaginaire wolk neerdalen en als sterveling het werk doen waarvoor ze bekwaam zijn en daarvoor een overeenkomstig normaal loon verdienen. Voor prins Filip en prins Woef ziet het er dan niet goed uit, en Albert II wordt (is) Albert le dernier bij zijn verplichte pensionering met max 1300 € per maand. Astrid die moet maar verpleegster worden als ze dat nog zien zitten in de zorginstellingen en Mathilde mag in St Jans Molenbeek Nederlandse les gaan geven aan islamitische allochtonen en zich daar voor hoer laten uitmaken en bepotelen voor 1400 € per maand.
Dat, beste parvenus met een kroon, is het echte leven, en eigenlijk hebben we jullie daar niet bij nodig, schrijf dat maar in La Dernièrre Heure. De kosten voor omscholing zouden te groot zijn, en het resultaat zou te lang op zich laten wachten, zelfs een ijdele inspanning zijn.
Ik vraag me nog steeds af welke rationele argumenten er nog aan de basis kunnen liggen van het belgicisme en het royalisme, en niet: 'dit landje is al zo klein' zoals Koen Wouters mag komen huilen op TV ( want ook dat is geen steekhoudend rationeel argument).
Vrede brengt het niet. Integendeel zoals nu weer na de koninklijke kerstboodschap blijkt. De koning staat nergens boven wanneer zij belangen in gevaar zijn.
Misschien moeten we de rol van koning maar eens bagatelliseren en ons allemaal koning noemen. Koning van ons eigen kasteel.
Daarom teken ik nu
Koning Antoine Griffon de eerste.
Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'
Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'
Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten