Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

27 april 2016

Ondanks al mijn moeite


Gent, gisteren 26/4/2016.

In de druilerige winterse regen en hagelbuien bezochten we Gent vanwege de Floraliën die er plaats vonden.
Naast het feit dat er in onze tuin een grotere verscheidenheid aan planten groeit dan er daar werden tentoongesteld, en de Floraliën dus dik tegen vielen, valt er ook een taalincident te melden.


Bij het verlaten van de tentoonstellingsruimte in het Citadelpark sprak er mij een standhouder aan in het Frans. Hij trachtte mij uit te leggen waartoe de voorwerpen, zoals die er uitsluitend in verschillende formaten en kleuren in zijn kraampje stonden, dienen.
Hij trachtte mij, zonder ook maar 1 Vlaams woord te gebruiken of er moeite voor te doen, zijn product aan te smeren.
Even verbaasd door zo veel Franstalige durf en arrogantie, liet ik hem wat verder zijn verhaal doen, .... tot ik hem stopte met de vraag of hij mij dit ook in het Nederlands kon uitleggen.
"Non monsieur, je ne parle pas Flamand", klonk het antwoord.
Waarop ik hem zei bij het doorgaan " En ik spreek geen Frans !"
Ik hoorde hem op de achtergrond morren van ongenoegen....

Ongelofelijk toch dat vandaag iemand het lef nog heeft om in Gent de mensen iets in het Frans te komen verkopen.
Aansmeren eigenlijk, want het ging dan nog over een compleet waardeloze, lelijke prul.
En zulke prullen zijn dan ook altijd veel te duur.

Niet te beroerd om Frans te spreken wanneer het nodig blijkt, hielp ik even later een paar oude vrouwtjes die waren verloren gelopen, op de goede weg.
Maar die marktkramer, die mag voor mijn part failliet gaan.

Gek, dat mijn dochter die in Gent woont, dat helemaal niet zo erg vindt, mij zelfs enggeestig en extremistisch vindt.
Mijn opvoeding en de vele voorbeelden en verhalen over de Vlaamse ontvoogdingsstrijd; ons recht op bescherming van onze cultuur en onze taal, zijn allemaal verloren geweest.

Ondanks al mijn moeite: Ik heb gefaald !
Inzicht zal te laat komen, wellicht slechts op de dag dat ze nog uitsluitend in het Arabisch zal worden aangesproken.
En dat, dat is niet veraf meer. 

Geen opmerkingen: