(Vertaald: uit het “Verzamelwerk van de Koninklijke en Politieke Intriganten” )
Auteur Thierry Debels, economist en schrijver van o.a. “Hoe goed is het goede doel?” en ‘Het verloren geld van de Coburgs’ raadpleegt vaak een bijzonder naslag- en verzamelwerk dat bijna niemand leest. Dat maakt natuurlijk dat hij dingen weet die haast geen burger in dit land weet.
Ik geef dit naslagwerk een andere naam dan de officiële oorspronkelijk Franse naam: le “Répertoire des Magouilleurs Royales et Politiques” in plaats van: “Le Moniteur Belge”.
Le Moniteur Belge, die met tegenzin en tegenkanting pas na acties van moedige Vlamingen, die ook toen als een soort fascistische dissidenten werden versleten, vertaald werd in het Vlaams/Nederlands. Vanaf dan heette het ook “Het Belgisch Staatsblad”
Ik geef dit naslagwerk een andere naam dan de officiële oorspronkelijk Franse naam: le “Répertoire des Magouilleurs Royales et Politiques” in plaats van: “Le Moniteur Belge”.
Le Moniteur Belge, die met tegenzin en tegenkanting pas na acties van moedige Vlamingen, die ook toen als een soort fascistische dissidenten werden versleten, vertaald werd in het Vlaams/Nederlands. Vanaf dan heette het ook “Het Belgisch Staatsblad”
Pagina’s belgisch Staatsblad per jaar
Ik noem het dus le “Répertoire des Magouilleurs Royales et Politiques”, omdat daarin naast allerhande publicaties van ondernemingen er ook de politieke benoemingen, de ontwijkende belastingconstructies van de koninklijke hoofden (o.a. van Fabiola) en de verschillende politici in genoteerd staan. Men moet dan al vele duizenden pagina’s (88.000 in 2012) ambtelijk juridisch- en notarisjargon doorworstelen, maar wat men dan te weten komt is dan ook de moeite. Zo is er heel wat uit te vlooien over verschillende koninklijke instituten en stichtingen. Hoeveel van die vehikels er zo zijn? Heel veel. Het Staatsblad is uitgegroeid tot een monster van tienduizenden pagina’s per jaar. En waarvoor ze echt dienen? Kom nu, jullie zijn toch niet naïef? Naar het schijnt zouden de Vlamingen en bij uitbreiding de ‘belgen’ daar niet echt wakker van liggen, maar omdat men maar nooit weet, plaats ik hier de recente bevindingen van Thierry Debels over:
Hoe ‘het Paleis’ politici jarenlang in het gareel hield en houdt Politici van alle kleuren kregen mandaten in instellingen van het Hof
Hoe ‘het Paleis’ politici jarenlang in het gareel hield en houdt Politici van alle kleuren kregen mandaten in instellingen van het Hof
Er is sinds enkele decennia een merkwaardig fenomeen aanwezig. Het fenomeen verklaart deels waarom de meeste politici zo lief zijn voor deBelgische monarchie. Het verklaart zeker waarom socialisten en liberalen, per definitie koele minnaars van het koningshuis, zich zo coulant opstellen tegenover de Belgische monarchie. Dat fenomeen is de benoeming van politici van allerlei slag in de talrijke stichtingen en vzw’s van de Belgische monarchie. De Koning Boudewijn Stichting (KBS) is zeker een interessant vehikel hiervoor.
Een tijdje terug moest Gwendolyn Rutten zelfs ontslag nemen uit de KBS toen ze voorzitster werd van Open VLD. Daarvoor waren tientallen politici lid van deze stichting van openbaar nut. Zelfs Inge Vervotte zetelde in de KBS.
1
Een andere stichting is GKSE, kort voor Geneeskundige Stichting Koningin Elisabeth. Daar vinden we bijvoorbeeld socialistisch burgemeester F. Thielemans terug. Herman De Croo, de liberaal die goede banden heeft met het Hof, vinden we zelfs terug als voorzitter van de ‘Cardiologische Stichting Prinses Liliane’, opgericht door Liliane Baels.(De 2de echtgenote van koning Leopold II)
2
De ‘parachutering’ van politici van diverse kleuren in deze monarchistische instellingen is in het verleden een goede strategie gebleken om ze in de pas te laten lopen. Deze strategie werkte tot de opkomst van de N-VA (zie red.) . Het is quasi uitgesloten dat politici van deze strekking verleid kunnen worden met een mandaat in de KBS of de GKSE. Hiermee is dan ook een strategie die decennia gewerkt heeft, tot een einde gekomen. Het vervolg laat zich raden.
(Red.:Dat is natuurlijk wat Thierry Debels hoopt dat er zal gebeuren, maar ik vermoed dat de NVA-ers ook zullen buigen als knipmessen wanneer ze op hun beurt de koninklijke hand zullen mogen kussen, en dit gepaard gaat met privileges, mandaten en titels)
3
Elk jaar kijk ik met geërgerde interesse uit naar de adellijke titels waarmee door het koningshuis aanhang en loyauteit psychologisch worden afgedwongen. Het voedt mijn republikeinse geest en strijdvaardigheid.
Wie zou er een adellijke titel weigeren, een baantje bij een koninklijke stichting aangeboden door het koningshuis? Niet veel durf ik wedden.
Een eigen wapenschild, al is het met een olifant zoals bij baron Marc Sleen, of drie ballen bij Ceulemans (biljartballen dan nog), blijft een hebbeding om mee te pronken. Hoeveel van die beïnvloedende kruisbestuivingen zullen nog plaatsvinden? Geloof me maar : heel veel. En als het niet via de oude manier kan, dan vinden ze wel een nieuwe, want dat soort corruptie is moeilijk uit te roeien…..tot we het koninklijk circus stoppen, de monarchie en adel compleet afschaffen.
Door wat hier voorafgaand kan gelezen en besloten worden hebben we nog een reden om te roepen:“Leve de Republiek !”
Omdat ik elk schouderklopje of hand van een koning gewild aan mij voorbij laat gaan, ik geen enkel koninklijk of adellijk gezag erken of duld, kroonde ik mijzelf anarchistisch en in afwachting van de Vlaams Republiek, evenwaardig tot koning. Vandaar mijn rebelse foto met kroon.
Antoine Griffon
